Powszechnie wiadomo, że nadchodzące wybory skupiają się na Stambule, a wybory w Stambule na rywalizacji İmamoğlu-Erdoğan. O wyborach w pozostałych prowincjach zadecyduje zwycięzca w Stambule. Plotka głosi, że wybory w Ankarze wygra Mansur Yawas; Izmir to już bułka z masłem. Ale kogo to obchodzi, tylko Stambuł: „To miasto Stambuł jest bezwartościowe”. Wybory samorządowe to chwilowe poświęcenie. Stambuł to monolityczna całość pomiędzy Morzem Czarnym a Marmarą. Zwycięstwo w wyborach jest „zwycięstwem ważonym z pomocą światowego władcy”.
Tak, miasto Chitanbul to niewątpliwie słońce oświetlające Turcję i świat, przewodnik po świecie. Tak, Stambuł jest finansowym centrum Turcji, Stambuł ma ogromną gospodarkę, Stambuł ma ogromną populację. Stambuł jest oczkiem w głowie Erdogana; Pozostaje bastionem CHP, który ponownie utrzyma i stanie się „powstańczy” do 2028 roku. Załóżmy, że nie mógłby rozpocząć buntu w Stambule; Zajęcie Stambułu – przynajmniej – będzie kamieniem węgielnym dla CHP. „Nie upadam, stoję, jestem sam ze swoimi problemami”. Krótko mówiąc, Stambuł jest miastem, w którym zarówno rządowi, jak i CHP będzie trudniej ponieść koszty przegranej niż wygranej. Jeśli wybory wygra uśmiechnięty nastolatek Murad Kurum, to rybki z „ogólnej koalicji politycznej”, która powstanie w instytucji władzy, również są bardzo zainteresowane Stambułem. Czy to drobnostka siedzieć bez ruchu przy stole zwycięzców?
Synowie zmarłego Sojuszu Narodowego chcą w wyborach zważyć na własnej wadze. Z jakiegoś powodu „Ile ok jest moich?” Oprócz krążącej po tym placu CHP, słynni przywódcy „Pięć w jednym miejscu” kojarzą mi się z Cemalem Madanoslu. Chciał także rozważyć inne czynniki i określić cechy niezbędne do przeprowadzenia zamachu stanu; Niestety, nie udało mu się go znaleźć.
Myślę jednak, że klimat, który sprawił, że zbliżające się wybory samorządowe w Stambule stały się cudem między Erdoganem a Imamoglu, jest inny niż to, co wyjaśniłem powyżej. Nie ma finansów, historii itp. Stambułu. Znaczenie nie jest ani tym, ani tamtym. Decydujące znaczenie będą miały wybory prezydenckie, które odbędą się w 2028 roku.
Erdogan, który po miażdżącym zwycięstwie w maju i czerwcu 2023 r. wygra drugą kadencję w Stambule i mianuje Murata Kuruma na „dyrektora generalnego” Stambułu, będzie miał okazję upiec więcej niż jednego ptaka na jednym ogniu. Po pierwsze, gdy Teleokles zostaje po raz drugi pokonany przez Cephaerocular i traci Zieloną Dolinę, festiwal rozproszy się nie tylko dla Teleoklesa, ale dla całej opozycji społecznej, pozostawiając jedynie gorzki wiatr w ogrodzie; Zabrzmi ta muzyka mahoor i będziemy płakać z dobrych wieści. Przyjaciele odejdą, impreza się skończy, dawne podekscytowanie i pęd nie będą trwać, zostanie tylko nasza smutna samotność i to też w porządku. Żarty na bok, utrata Stambułu doprowadzi do kapitulacji całej opozycji społecznej, pozostawiając swoją „wiarę” i „pragnienia” na placach wyborczych.
Gdy Erdogan zdobędzie Stambuł – po drugie – na rynku elektrociepłowni zapanuje zamieszanie. O świcie 1 kwietnia stare zeszyty są przerzucane, a CHP Celâlî zaczyna mamrotać; Janissaries z CHP wznieśli kociołki i zaczęli prosić o głowy w Söğütözü; Hürüz Alays-Sultan rozpocznie organizowanie pod przewodnictwem już podekscytowanego Kılıçdaroğlu. No cóż, czy Gargamel nie byłby zadowolony z takiego stanu Smerfów? Oczywiście stanie obok swojego partnera Azmaana i będzie świętował to zwycięstwo z uśmiechem.
Trochę trudno mi wytłumaczyć trzeciego ptaka, którego Erdogan, zamierzając podbić Stambuł, zabija jedną kulą; Za twoim pozwoleniem cofnijmy się trochę. „Diabelskie pióro” na kołnierzyku İmamoğlu pojawiło się dzisiaj na kołnierzyku Selahattina Demirtaşa w 2014 roku. W tamtym czasie İmamoğlu był Beni-Adem w wieku 43–44 lat, który ukończył studia na Uniwersytecie w Stambule z dyplomem z zarządzania biznesem i został wybrany na burmistrza Beylikdüzü; Z drugiej strony Selahattin Demirtas był przywódcą politycznym, który zyskał poparcie nie tylko Kurdów, ale także znacznej części tureckiej lewicy, swoim bystrym dowcipem, ostrym językiem, poczuciem humoru, równie bystrym i szczerym jak jego język. postawa. W marcu 2015 r. udał się na posiedzenie klubu Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji i przewodniczył najkrótszemu klubowi parlamentarnemu w naszej historii politycznej, mówiąc: „Mr. Recepie Tayyipie Erdoganie, dopóki HDP istnieje, a członkowie HDP będą oddychać na tych ziemiach, nie zostanie pan prezydentem. Pan. Recep Tayyip Erdogan, nie zrobimy cię prezydentem, nie zrobimy cię prezydentem, nie zrobimy cię prezydentem. Kiedy zszedł ze sceny, wstrząśnięto nie tylko grupą HDP, ale także turecką polityką. Selahattin Demirtaş, jeden z trzech kandydatów, którzy wzięli udział w wyborach prezydenckich, które po raz pierwszy odbyły się w referendum w sierpniu 2014 roku, zajął trzecie miejsce z 9,76 proc. głosów. Nawet jeśli zajmie trzecie miejsce, nikt nie wątpi, że Erdogan zwycięży i że Ekmeleddin İhsanoğlu zajmie drugie miejsce; Nie było mowy o zwycięstwie Erdogana w tych wyborach, a oczekiwany zwycięzca Ekmeledin Ihsanoglu – nie. Wszystkie gazety pisały o tym, jak „Wiolonczela” zdobyła ten głos.
Erdoğan Demirtas został aresztowany 4 listopada 2016 r.; Od tego dnia aż do dziś czar Demirdasza nie ustał, diabelskie pióro Demirdasza nie spadło z jego kołnierza; Zarówno urok Demirtasa, jak i jego diabelskie pióro były jałowe. Proces ten z grubsza zbiegł się z powstaniem İmamoğlu. İmamoğlu został awansowany na kandydata na burmistrza Stambułu z gminy Beylikdüzü. Unieważnienie wyborów, które o włos zwyciężyło, również otworzyło drogę do potwierdzenia legendy Imamoglu. Kiedy AKP próbowała zakończyć İmamoğlu, szybko zdała sobie sprawę, że stworzyła zupełnie nowe zjawisko społeczne. W miarę zbliżania się roku 2023, choć propozycja Akşenera dotycząca kandydatury İmamoğlu na prezydenta nie została zaakceptowana przez CHP, Mansur Yavas i İmamoğlu pojawili się przed społeczeństwem jako przyszli wiceprezydentowie. Elokwencja İmamoğlu przewyższyła nie tylko pięciu przywódców Sześciu Harmonogramów i innego przyszłego kandydata na wiceprezydenta Mansura Yavasa, ale także kandydata na prezydenta Sojuszu Narodu, Kemala Kilidaroglu. İmamoğlu wie, jak ekscytować i używać retoryki, gdziekolwiek się pojawi. W przeciwieństwie do Merala Akşenera, który zamienił retorykę w czyny i wywołał zamieszanie, İmamoğlu w pełni wykorzystał historyczną szansę, która się przed nim pojawiła.
Porażka w maju i czerwcu 2023 r. nie mogła zapobiec awansowi Imamoglu. Umocnił swoją pozycję półtoraczłowieka (nie drugiego) w partii, wypierając Kemala Kilidaroslu z mandatu i wybierając Özgura Özela na przewodniczącego CHP. Wyrażenie „półtora mężczyzny” nie jest żartem; W zeszłym tygodniu widzieliśmy, że kandydat na burmistrza CHP Afyon, Burku Kokselin, był tak samo skuteczny jak Özgür Özel z partii İmamoğlu w eliminowaniu głupoty spowodowanej jego głupotą.
Recep Tayyip Erdogan: ikona Turcji ostatnich 30 lat, kandydat na trzecią kadencję z tysiącem i jedną sztuczką, który zostanie wybrany dopiero w wyborach prezydenckich w 2028 r., podczas którego drugą wiosną swojej kariery będzie obchodził swoje 74. urodziny, z zupełnie nowym konstytucji i/lub zupełnie nowych zasad. , jeśli nie jest zorganizowany, wydaje się być przywódcą żyjącym w ostatnich latach swojego życia politycznego, ale jest to przywódca, który potępia siebie i oddany władzy.
Ręka Erdogana też nie jest silna. Po pierwsze, są problemy, o których pisałem w powyższym akapicie. Po drugie, İmamoğlu. Jeśli İmamoğlu zostanie wybrany ponownie, a Stambuł ponownie przegra, przygotowanie nowej konstytucji i poddanie jej pod referendum stanie się bardziej niebezpieczne. Nawet jeśli nie powstanie nowa konstytucja, Erdoganowi bardzo trudno będzie ponownie zostać kandydatem. Co więcej, trudno powiedzieć, czy przydzielony do Stambułu Murad Kurum będzie w stanie wykazać się oczekiwanymi wynikami, odejść od ambicji, zdobyć głosy Koalicji Ludowej i bez problemu zostać wybrany na burmistrza miasta. członków koalicji narodu pogrążonego w chaosie.
Wygląda na to, że wybory wkrótce się rozpoczną. Powiedział, że zarówno Erdogan, jak i Imamoglu pozostawią swoje sprawy przypadkowi. „A co jeśli!” Myślisz, że uwierzą ci, gdy to powiedzą? Poczekajmy i zobaczmy: „Mój Pan uczyni dobrze”.
Miłego dnia…
„Namiętny badacz kawy. Niezależny muzyczny ninja. Nieuleczalny maniak alkoholu”.