Taksim nie jest punktem zbornym; Nie należy przygotowywać gruntu pod wykorzystanie organizacji terrorystycznych, które zamieniają 1 maja w narzędzie propagandy.

Prezydent Erdoğan powiedział: „Taksim nie jest miejscem zgromadzeń. Partie opozycyjne i niektóre organizacje poboczne próbują rzucić cień na świąteczną atmosferę 1 maja. Pole nie powinno być gotowe na 1 maja do wykorzystania przez organizacje terrorystyczne. narzędzie propagandy.”

Prezydent i lider AKP Recepa Tayyipa ErdoganaPrzemawiał podczas 13. Kolacji Rady Pracy, która odbyła się w Sali Wystawowej Zespołu Prezydenckiego, pod hasłem „Praca, organizacja związków zawodowych i przyszłość zatrudnienia”.

Najważniejsze przemówienia Erdogana obejmują:

Życzę Wam 1 maja Święta Pracy i Solidarności. Życzę wszystkiego najlepszego pracownikom, którzy żyją zgodnie z zasadami halal. Niech Bóg błogosławi naszym ciężko pracującym pracownikom. 1 maja był postrzegany jako symbol konfliktu. W 2008 roku 1 maja ogłosiliśmy Dniem Pracy i Solidarności. Położyliśmy temu kres ogłaszając 1 maja 2009 roku świętem państwowym. W 2010 roku umożliwiliśmy świętowanie w Taksim. Mimo to partie opozycyjne i niektóre grupy skrajne starają się przyćmić 1 maja. Choć wszyscy wiedzą, że plac Taksim nie nadaje się na wiec, ja nie bardzo widzę takie upchanie.

Chociaż wszyscy wiemy, że plac Taksim jest przeznaczony do symbolicznych uroczystości, a nie miejsca zgromadzeń, nie uważamy, że narzucane w tej kwestii narzucania są niewinne. Trasy demonstracji, rajdów i marszów w Stambule są wolne. Na obu brzegach znajdują się obszary zgromadzeń, w których można organizować większe zgromadzenia. Na obchody w Stambule wyznaczono 40 różnych tras. Nie jest dobrym pomysłem organizowanie marszu lub wiecu w miejscu innym niż dozwolone. Mogą tu swobodnie organizować swoje pokojowe protesty i uroczystości, jeśli zostaną podjęte niezbędne pozwolenia i środki ostrożności. Nie należy przygotowywać gruntu pod wykorzystanie organizacji terrorystycznych, które chcą zamienić 1 maja w narzędzie propagandy. Wzywam nasze związki zawodowe i partie polityczne do zaprzestania działań szkodliwych dla sytuacji z 1 maja.

Kiedy jako premier i prezydent bierzemy na siebie odpowiedzialność za służenie krajowi, nigdy nie zapominamy, skąd pochodzimy. W 2024 roku podnieśliśmy płacę minimalną netto do 17 tys. 2 lirów. W porównaniu ze styczniem nastąpił stuprocentowy wzrost. Daliśmy zwolnienie z podatku od dochodów do wysokości płacy minimalnej. Liczba naszych pracowników wzrosła do 32 milionów 423 tysięcy. Według najnowszych danych stopa bezrobocia wyniosła 8,7 proc. W ubiegłym roku liczba pracujących wzrosła o 775 tys. osób. Wierzę, że w przyszłości stopa bezrobocia będzie dalej spadać. Najważniejszym problemem wydaje się brak możliwości znalezienia pracowników. Jest problem z kadrą pośrednią. Nasi handlowcy narzekają, że nie mogą znaleźć przeszkolonych ludzi. Z powodu braku robotników i mistrzów w branży budowlanej prace idą wolniej niż to konieczne.

Daliśmy naszym urzędnikom prawo do rokowań zbiorowych. Zwiększyliśmy liczbę uzwiązkowionych pracowników z 1 miliona w 2013 roku do 2,5 miliona. W wyniku skargi głównej opozycji do Trybunału Konstytucyjnego obniżono pensje ponad 2 milionom urzędników.

Wprowadziliśmy zasiłek krótkoterminowy. Zapewniała normalne wsparcie po epidemii. Prawie 500 000 pracowników kontraktowych daliśmy szansę na zatrudnienie na stałe.

W naszym kraju i na całym świecie obserwujemy porozumienie, które przedstawia strony życia zawodowego jako wzajemnych wrogów.

To sztywne podejście ideologiczne, które definiuje życie w konflikcie i waśni wyłącznie na podstawie przyjaciół i wrogów, nie jest dobre dla naszego kraju. Walka o prawa nie jest wrogością wobec kapitalistów i kapitału.

Jest oczywiste, że jest to system dobrze dostosowany do naszej kultury i kodeksów cywilizacyjnych, w którym robotnik bez potu płaci swoją płacę i otrzymuje należną mu część wartości dodatkowej. Prawa pracownika nie zostaną odebrane, a pracodawca nie zostanie wyłączony. Zachowujmy się wobec siebie odpowiedzialnie.

Z pewnością wygramy także w innych sektorach gospodarki.

Niestety 29 naszych pracowników zginęło w pożarze klubu nocnego ze skomplikowaną licencją, a żaden z nich nawet nie wspomniał o tym morderstwie w miejscu pracy. Kiedy adres ich obojętności dotarł do partii opozycyjnych i gmin, wszystkie organizacje zwane organizacjami związkowymi nagle ogłupiły, przełknęły języki i nadal ze wstydem podnosiły głos, jak gdyby 29 osób nie utraciło swoich praw, sprawiedliwości i wolność. Zyje. Tę samą nieostrożność widzieliśmy w wypadku kolejki linowej drugiego dnia święta Eid. „Gdyby mogli, ukoronowaliby tych, którzy sprawili, że doświadczyli takiego wstydu”.