PORT POMOSTOWY, POŁĄCZ. – Nie mogła przegapić. Jak prawie dosłownie.
Za każdym razem, gdy piłka opuszczała jej palce, świst. Jeden po drugim. Wszystkie ujęcia sprzęgła, wszystkie niezbędne, wszystkie niosące ciężar oczekiwań programu fabularnego.
To był trudny sezon dla Paige Bueckers, fizycznie i emocjonalnie. Ale czarodziej koszykówki z Hopkins wrócił w poniedziałek wieczorem.
Bueckers wszedł do budki telefonicznej i ponownie pojawiła się Paige „Buckets”. Jej legenda rosła wykładniczo dzięki wystawie strzeleckiej, do której będziemy wracać jeszcze przez wiele lat.
„Bardzo bym chciał obejrzeć ten mecz. Bycie w nim było oczywiście szalone ”.
Bueckers oddał osiem kolejnych strzałów po przerwie, zdobył 10 punktów w dogrywce i pięć więcej w drugiej dogrywce, gdy UConn przetrwał stan Karolina Północna w regionalnym thrillerze finałowym 91-87, w którym oddano więcej strzałów, niż będzie możliwe do zapamiętania.
Wynik, zdaniem starszej strażniczki UConn, Christyn Williams, sprowadzał się do jednego decydującego czynnika:
„Myślałam, że mamy Paige Bueckers, a oni nie” – powiedziała.
Czasami to takie proste.
Zwycięstwo popchnęło UConn do 14. z rzędu Final Four w ten weekend w Minneapolis, pozwalając Bueckersowi przeżyć wspaniały powrót do domu. Położyła cały zespół UConn na plecach, aby upewnić się, że tak się stanie.
Bueckers bagatelizowała osobiste znaczenie grania na największej scenie jej sportu w jej rodzinnym mieście, zanim przyznała, że „bycie w domu też jest miłe. Nie będę kłamać”.
Nie odmówiono jej tej szansy, kończąc z wynikiem 27 punktów w strzelaniu 10 na 15. Nie chybiła po przerwie, dopóki w drugim dogrywce nie pojawił się skoczek.
Kiedy wynik był już pewny i Husky mogły wypuścić powietrze, Bueckers krzyknęła, wepchnęła ręce w ramię i pomknęła w dół kortu. Przytulała kolegów z drużyny i tańczyła i przesiąkała chwilą i tym, co ma nadejść.
Operacja kolana odsunęła Bueckers na 19 meczów i pozostawiła ją zardzewiałą, kiedy wróciła. Trener Geno Auriemma starał się sprostać oczekiwaniom, gdy jego gwiazda zwolniła się po dwumiesięcznym zwolnieniu, nikt nie był pewien, czy będzie w stanie uchwycić formę, która uczyniła ją National Player of the Year jako studentka pierwszego roku.
Że Paige Bueckers znów była na wystawie w najbardziej krytycznym momencie sezonu.
„Nie spodziewałam się, kiedy to nadejdzie, taki moment, jaki miała”, powiedziała Auriemma. „Paige jest inna. Została stworzona do takich chwil”.
Bueckers i jej zespół musieli pracować po godzinach, aby utrzymać dobrą passę programu Final Four. Drużyny wymieniały duży strzał za dużym strzałem, żaden z zespołów nie chciał końca sezonu.
„To jeden z najlepszych meczów, w jakich brałem udział, odkąd byłem w UConn, w sezonie zasadniczym lub po sezonie” – powiedział Auriemma.
Dodano Bueckers: „Bardzo bym chciał obejrzeć tę grę. Bycie w niej było oczywiście szalone”.
Za każdym razem, gdy Husky wyglądały, jakby miały coś w ręku, Wilcze Stado miało odpowiedź.
Jakia Brown-Turner z NC State spuściła tęczową trójkę z głębokiego narożnika na jedną sekundę przed dogrywką, aby wyrównać wynik 77-77 i wymusić drugą dogrywkę. To nastąpiło po tym, jak Bueckers wykonał dwa rzuty wolne na 6 sekund przed końcem.
NC State, które próbowało awansować do swojej pierwszej Final Four od 1998 roku, z żalem spogląda wstecz na koniec regulacji.
W wyniku remisu 61-61, Olivia Nelson-Ododa z UConn nie trafiła na dwa rzuty wolne na 28 sekund przed końcem.
NC State roztrwoniło swoje ostatnie posiadanie. Wilcze stado czekało zbyt długo, aby rozpocząć atak, i zdecydowało się na pospieszną trójkę Kaia Crutchfielda, która nie zbliżyła się.
Bueckers zapalił się podczas nadgodzin – i to wszystko.
„Kiedy już to zrobi, obręcz jest taka duża” – powiedziała Williams, wyciągając obie ręce, by zrobić duże koło. „Zamierza je robić dalej, więc daj jej piłkę”.
Koledzy z drużyny dali jej piłkę, a ona dostarczyła w sprzęgle. Tak spokojny, taki fajny.
„Myślałem, że mamy Paige Bueckers, a oni nie”.
Bueckers nie dostał bajkowego pożegnania w liceum. Pandemia odwołała zarówno mecz o mistrzostwo stanu, jak i jej marzenie o uroczystym ukłonie w jej znakomitą karierę przygotowawczą.
Kto wie, może mimo wszystko doczeka się baśniowego wykończenia.
Po tym, co wydarzyło się w poniedziałek wieczorem, wszystko wydaje się możliwe.
„Namiętny badacz kawy. Niezależny muzyczny ninja. Nieuleczalny maniak alkoholu”.