Odkryli, że w pewnym momencie w ciągu ostatnich dwóch stuleci podstawa lodowca odsunęła się od dna morskiego, wycofując się w tempie 2,1 km rocznie. To ponad dwukrotnie więcej niż naukowcy zaobserwowali w ciągu ostatniej dekady.
Ten szybki rozkład „prawdopodobnie nastąpił w połowie XX wieku”, powiedział w komunikacie prasowym Alastair Graham, główny autor badania i geofizyk morski z University of South Florida.
Sugeruje to, że thwaites mają zdolność szybkiego wycofania się w przyszłości, gdy przekroczą grzbiet dna morskiego, co pomaga utrzymać je pod kontrolą.
„Thwaites naprawdę trzyma się dzisiaj za paznokcie i powinniśmy spodziewać się dużych zmian w małych skalach czasowych w przyszłości – z roku na rok – gdy lodowiec cofa się za płytkim grzbietem w swoim dnie” – powiedział Robert Larder. geofizyk morski z British Antarctic Survey, jeden ze współautorów badania, powiedział w komunikacie.
Lodowiec Thwaites, położony na Antarktydzie Zachodniej, jest najszerszy na Ziemi i większy niż stan Floryda. Ale to tylko jedna część pokrywy lodowej Antarktyki Zachodniej, która zawiera wystarczającą ilość lodu, aby podnieść poziom morza nawet o 16 stóp, według NASA.
W miarę nasilania się kryzysu klimatycznego region jest uważnie obserwowany ze względu na jego potencjał do szybkiego topnienia i rozległego niszczenia wybrzeży.
Lodowiec Thwaites od dziesięcioleci niepokoi naukowców. Już w 1973 roku badacze kwestionowali, czy grozi mu zawalenie. Prawie dekadę później odkryli, że – gdy lodowiec ląduje na dnie morza zamiast na suchym lądzie – ciepłe prądy oceaniczne topią lodowiec od dołu, zakłócając go od dołu.
W XXI wieku naukowcy zaczęli dokumentować szybki odwrót Thwaitesa w serii alarmujących badań.
„Z danych satelitarnych widzimy te duże pęknięcia rozchodzące się po powierzchni pokrywy lodowej, zasadniczo osłabiające strukturę lodu; to jest jak pęknięcie przedniej szyby” – powiedział Peter Davies, oceanograf z British Antarctic Survey. CNN w 2021 roku. „Powoli rozprzestrzenia się po pokrywie lodowej i ostatecznie rozpada się na różne kawałki”.
Poniedziałkowe odkrycia sugerują, że thwaites są w stanie wycofywać się znacznie szybciej niż ostatnio sądzono, zgodnie z komunikatem prasowym, dokumentującym 20-godzinną misję w ekstremalnych warunkach, które odwzorowały podwodny region.
Graham powiedział, że badania są „naprawdę raz w życiu”, ale zespół ma nadzieję, że wkrótce zbierze próbki z dna oceanu, aby móc określić, kiedy nastąpiły wcześniejsze gwałtowne wycofania. Pomoże to naukowcom przewidzieć przyszłe zmiany w „lodowcach zagłady”, co do których naukowcy wcześniej myśleli, że będą powoli ulegać zmianom – coś, co Graham powiedział, że badanie odrzuca.
„Mały kopniak w thwaites może doprowadzić do dużej reakcji” – powiedział Graham.
„Namiętny badacz kawy. Niezależny muzyczny ninja. Nieuleczalny maniak alkoholu”.