Gdy rozpoczynają się negocjacje w sprawie płacy minimalnej, najważniejszym punktem programu jest kwestia zaspokojenia potrzeb, a proces ten jest uważnie monitorowany przez wszystkich, od emerytów po urzędników państwowych. To, co otrzymają pracownicy, będzie również ich wskaźnikiem. Oczywiście jednocześnie napływają doniesienia władz, które próbują nas przekonać, „jak dobrze sobie radzimy”.
Po pierwsze, jest jasne jak słońce, że jakakolwiek ustalona płaca, gdy tylko trafi do kieszeni, będzie poniżej granicy głodu. Co robi ten obywatel? Podobno udało się temu jakoś zaradzić, ale w rzeczywistości była to wielka katastrofa.
Choć administracja gospodarcza spieszy się z ustaleniem właściwych danych liczbowych, z jednej strony uniemożliwiając podwyżki płac, a z drugiej ograniczając kredyty bankowe, nie wiadomo, w jaki sposób zbankrutowany obywatel wyjdzie z tego całego procesu i jak zapłaci. Jak radzi sobie ze swoimi długami i podatkami pośrednimi, które stanowią jedną trzecią budżetu?
Na tym wykresie, matematycznie niemożliwym, rzeczywistość została jasno ujawniona w badaniach. Przykładowo z badań Betam wynika, że na pierwszy plan wysuwa się praca krótkoterminowa.
Co to znaczy? W sytuacjach, gdy praca nie jest trwała ze względu na wynagrodzenie, ludzie ubiegają się o pracę w celu zaspokojenia swoich bezpośrednich potrzeb, ale rezygnują, ponieważ stała się ona bezsensowna. Wielkim znakiem zapytania jest to, jak bezrobocie zostało zmniejszone tylko na tym zdjęciu.
Jednak przy stopie bezrobocia wynoszącej 21,3 procent ignorowanie 13 procent jest dramatycznym podejściem, które pozostawia ludzi własnemu losowi bez wyjaśnienia, w jaki sposób obywatele mogą związać koniec z końcem.
Wyniośle wymieniają bezużyteczne statystyki w zdaniach rozpoczynających się od „Historii Republiki”. Jednak według badań Edery Piar 77 procent obywateli korzysta z kart kredytowych w ramach zakupów pierwszej potrzeby.
Ponieważ nieuniknione jest wykorzystanie otrzymanych pieniędzy w tej strukturze dochodów bez zastanowienia do końca i nazwanie ich „kizmatem” i wciągnięcie ich w bankructwo. Istnieje ważne ustalenie, które pokazuje nam, że połowa obywateli wykorzystuje swoje karty kredytowe jako zaliczki gotówkowe, czyli pożyczki.
Oznacza to, że obywatel, którego dochody nie wystarczają na życie, pożyczając pieniądze, oszczędza pieniądze, nie wiedząc, jak je spłacić. Wiadomo również, że za wypłatę pieniędzy z kart kredytowych pobierane są wysokie odsetki.
Jeżeli to nie wystarczy, spłacane jest minimum lub wpłacana kwota, a saldo zostaje ponownie zadłużone, bez spłacania pożyczki w tym okresie. Z tego powodu publiczność nie może wyjść.
Wynik? Zadłużenie obywateli wobec sektora finansowego przekroczyło 2,5 biliona TL, w porównaniu z 6,4 miliarda TL w 2002 r. Teraz zamierzacie zmniejszyć jego dochody i zadłużenie, zreformować gospodarkę i finansować budżet z podatków pośrednich, prawda? Dzieje się tak tylko w filmach; I w słabo napisanych filmach.
[email protected]
Powiązane wiadomości
Powiązane wiadomości
Powiązane wiadomości
„Rozrabiaka. Internetowy ćpuna. Telewizyjny znawca. Fanatyk alkoholu. Praktyk piwa. Oddany myśliciel. Rozwiązuje problemy. Pisarz. Znawca kawy”.