Współautorami scenariusza produkcji są Nuri Bilge Celan, Ebru Celan i Akin Aksu.
W obsadzie znaleźli się Deniz Celiloğlu, Merve Dizdar, Musab Ekici, Ece Bağcı, Yüksel Aksu i Erdem.
Znajduje się w Şenocak.
„Kiedy ich zostawiłem, zacząłem iść w stronę wzgórza porośniętego suchą trawą. Nawet twoje imię
Te nieznane, żółte, cienkie trawy są bezimienne, bezwartościowe i nikogo to nie obchodzi.
Zioła są jak moje życie tutaj i być może po raz pierwszy są ważne, ponieważ uważa się je za nic niewarte
Myślałem…”
Samet (Denis Celiloglu) to nauczyciel plastyki, który płonie. Od 4 lat uczy się w Liceum Wschodnim.
Zmęczony życiem marzy o powrocie do Stambułu wkrótce po zakończeniu obowiązkowej służby.
I tak ten, kto próbuje tchnąć choćby najmniejszą cząstkę nadziei w żywą geografię…
Mieszka w tym samym domu ze swoim przyjacielem nauczycielem Cannonem (Musab Egisi), którego postrzega jako rodaka. Tymczasem znowu go lubię
Nure, który pełni obowiązkową służbę, jest inwalidą po utracie części nogi w wyniku eksplozji na stacji w Ankarze.
Spotyka nauczyciela (Merv Distar). Pod naciskiem matki Kanana, aby go poślubić,
Postanawia przedstawić go Nure. Jednak wraz z sympatią Kenana do Nure jego zazdrość zanika.
Nie mogąc powstrzymać swoich ambicji, Samet woli walczyć nielegalnie i podążać za tymi ambicjami.
Z drugiej strony woli swoje uczennice od mężczyzn, zwłaszcza Sevima (Ece Bağcı), który jest nieco inny od pozostałych.
Sprawę jeszcze bardziej zmienia fakt, że Samet, nauczyciel… chociaż nie możemy dokładnie powiedzieć, że „pokonuje” Sevima, on też jej nie „pokonuje”.
Nie możemy powiedzieć, że dla widza, nawet z przodu, jest to bardzo oczywiste, ale
Jest także odpowiedzialny za szczególną uwagę w swoim świecie, która całkowicie służy ego Sameta.
Poczucie bycia docenionym postrzega jako zaletę, widzi je tylko ze swojego punktu widzenia, tej postawy
Jeśli pojawi się „skarga”, nie może patrzeć wstecz na siebie. Jego nuda, złość i
Którego egoizm czujemy w wodzie; Co ważniejsze, nawet ze swoimi słabościami nie chce być bohaterem.
Nawet po 3 godzinach i 17 minutach proste, niesplątane, współczujące lub diabelskie włosy.
Samet to osoba odnosząca sukcesy, która wciąż nie jest zaznajomiona z publicznością ze swoim długim monologiem… ponieważ mamy przed sobą Noori.
Zęza Cejlonu…
Rysowanie ciemniejszych stron postaci
Ludzi, którzy czują się obcy – powiedział Célan na konferencji prasowej w Cannes
Interesuje się swoim światem, dlatego jako scenarzysta i reżyser bardziej interesują go jego bohaterowie.
Ciągnie go jego ciemna strona. Jednak przedstawiając to, nie czyni z tego spektaklu ani bohaterstwa.
Dlatego też, choć Samet na papierze nie popełnia żadnego przestępstwa, nie doświadczamy intensywnych emocji nawet w jego relacjach z Sevimem, Kenanem i Nure. Celan, podobnie jak on sam, nie lubi, gdy widzowie wkraczają w emocjonalny świat bohatera do tego stopnia, że zaburza to równowagę opowieści i ignoruje jej realność.
Jest to także najwyższy punkt filmu i samodzielny film, scena gotowania Sameta i Nurey.
Można to powiedzieć szczególnie o wyświetlaczu. Zajmuje duże miejsce w nagrodzie Merva DiStara.
Długa historia pomiędzy tańcem a wojną, z beztroską postawą Sameta i duchem walki Nurey.
Zawiera dialogi literackie.
Choć w tej scenie, doskonale napisanej i ożywionej nie tylko przez Distera, ale także przez Denisa Celiloglu, można pogrzebać i oklaskiwać Sameta, Célan decyduje się na przetwarzanie swoich postaci bez takiej rywalizacji.
Nawet pisząc postać na swój sposób idealną i graniczącą z egoizmem, udaje mu się w jakiś sposób wzbudzić empatię widza.
Okazuje także zrozumienie. Z jednej strony podziwia ducha walki Nurey.
Kiedy to się dzieje, rozumiemy społeczne i polityczne przyczyny nihilizmu Sameta. Dno kraju, w którym żyjemy
Ze smutkiem pamiętamy obecną transformację polityczną, ale ten pogląd nadaje moim ramom polityczny aspekt (być może
szczególnie) nie przynosi
Złamanie poczucia tożsamości
Nawiasem mówiąc, warto wspomnieć o czwartej ścianie w odniesieniu do tej sceny. Nure i Samet
Właśnie wtedy, gdy napięcie między nimi jest zbyt wysokie, Samet podchodzi za telewizor i wyłącza światło.
Idzie do toalety, a potem wraca do sypialni Nure, jakby nic się nie stało.
W przypadku tej sceny, która znalazła się jako wstawka w filmie, Cilan w wywiadzie mówi, że umieścił ją w taki sposób, aby złamać „poczucie tożsamości”. Poprzez tę część, której pierwotnie nie było w scenariuszu, podkreśla, że chce przypomnieć widzom, że dzieło, które ogląda, jest dziełem (utworem stworzonym wyobraźnią).
Mówi, że lubi go używać, gdy intensywność emocji jest najwyższa. Ponadto fotograficzne portrety mieszkańców wioski widziane przez obiektyw Ebru Selana, które widzimy przez cały film, oraz zimne krajobrazy Ersura i Atiyamana, poetycko odzwierciedlone przez autorów zdjęć Sevahira Sahina i Kurshada Eresina, niosą ze sobą tę historię. Jeszcze bardziej poetycka scena wizualna.
Krótko mówiąc, Guru Herbs Noori Bilge to wyjątkowa „ilustrowana” wersja kina cejlońskiego.
Nie tracąc przy tym swojej wizualności, zawiera co najmniej tyle „słów”, co książka, którą trzeba przeczytać i obejrzeć.
To jak powieść…
Odatv.com
„Guru podróży. Webaholik. Miłośnik Twittera. Hipsterski znawca bekonu. Wielokrotnie nagradzany odkrywca”.