Podstawy ekonomii; „To wykorzystanie ograniczonych zasobów do zaspokojenia niezliczonych potrzeb w myśl zasady «maksymalnego dobrobytu społecznego»”. Aby osiągnąć ten cel w praktyce; Przed władzą polityczną są dwie opcje, jedna to „Gospodarka wolnorynkowa”, a druga to „Gospodarka publicznie planowana”. Niezależna od systemu, stabilna struktura gospodarcza wymaga ustalenia sześciu podstawowych makrobilansów.
Bilanse te i związane z nimi skutki ekonomiczne to:
1. Podaż-popyt (wydatki-siła nabywcza)
2. Oszczędności-Inwestycje (dystrybucja dochodów PKB)
3. Taryfy w handlu zagranicznym (priorytetem jest efektywne wykorzystanie zasobów)
4. Pełne zatrudnienie siły roboczej (produktywność, dystrybucja dochodów).
5. Podział dochodów (oszczędności krajowe, opieka społeczna)
6. Ogólny poziom cen (inflacja, oprocentowanie, kurs walutowy itp.)
Gospodarka turecka znalazła się pod dominacją sektora prywatnego wraz z prywatyzacją i zwiększonymi inwestycjami publicznymi, które rozpoczęły się w latach 50. i trwały przez lata 90. na zasadzie „buduj, eksploatuj, transfer”. Komisja przedstawia krótki plan zwany „reformą strukturalną” jako rozwiązanie każdego kryzysu gospodarczego. W praktyce oznacza to wsparcie kapitału nowymi regulacjami finansowymi i prawnymi.
Gospodarka wolnorynkowa jest operacyjną definicją ustroju kapitalistycznego, a jej istotnym elementem jest „maksymalizacja zysku z produkcji”. podaż/cena rynkowa towarów i usług wyprodukowanych i wprowadzonych na rynek; Suma płac (pracy), odsetek (kapitału), czynszu (ziemi) i zysku przedsiębiorcy musi kształtować się na najwyższym poziomie akceptowalnym przez rynek. W tym procesie; Wyzysk w podziale dochodu jest nieunikniony, ponieważ kapitalista ma dominującą pozycję w ustalaniu ceny pracy i płac. Ponieważ udział sektora prywatnego w całkowitej wartości wytworzonej w tureckiej gospodarce jest wysoki, podaż niewykwalifikowanej siły roboczej przekracza efektywność ekonomiczną, a uzwiązkowienie jest niskie, płaca podstawowa jest ustalana w drodze negocjacji!
Istotnym czynnikiem pogorszenia równowagi makroekonomicznej jest zaburzenie podziału dochodów. To jest powód sporadycznych kryzysów w modelu wolnorynkowym. Globalny wyzysk siły roboczej wzrósł wraz z „globalizacją” (eksportem kryzysów doświadczanych przez zachodni kapitalizm na Daleki Wschód, do rajów taniej siły roboczej). Brytyjski ekonomista Keynes argumentował, że wydatki publiczne były niezbędne dla trwałości wolnorynkowego modelu gospodarczego podczas światowego kryzysu gospodarczego w 1929 roku. Teza ta prowadziła do twierdzenia, że na Keynesa wpłynęła marksowska teoria wartości dodatkowej.
W przypadku gospodarek rozwijających się gospodarka planowa zorientowana na społeczeństwo jest niezbędna do generowania i zrównoważonego rozwoju dobrobytu społecznego. To niefortunne, że Turcja stopniowo odchodzi od gospodarki planowej zorientowanej na dobrobyt, która była wdrażana w momencie powstania Republiki.
Osoby zarządzające turecką gospodarką głośno opowiadają się za walką z „wysokimi cenami”. Na wolnym rynku nie ma naukowej definicji zawyżania cen. Problemem jest; Kosztem zniekształconego modelu gospodarczego są koszty życia spowodowane inflacją i nierównościami w podziale dochodów. Aby znaleźć właściwe rozwiązanie, należy odpowiednio określić przyczynę.
Sıtkı Ergüney
Ekonomista
„Rozrabiaka. Internetowy ćpuna. Telewizyjny znawca. Fanatyk alkoholu. Praktyk piwa. Oddany myśliciel. Rozwiązuje problemy. Pisarz. Znawca kawy”.