Dla Shahany Ghosha, nauczycielki pierwszej klasy w PS 24 w Sunset Park, zaledwie dwie przecznice od stacji metra, gdzie miała miejsce wtorkowa strzelanina, dzień zaczął się jak każdy inny.
Po porannym spotkaniu z innymi nauczycielami jej uczniowie zasiedli do klasy o 8:10, gotowi do podjęcia lekcji czytania i matematyki. Pół godziny później w systemie PA pojawiło się ogłoszenie: szkoła przechodziła do „schronienia na miejscu” – rodzaj zamknięcia, w którym zajęcia trwają jak zwykle, ale nikt nie może wejść ani wyjść z budynku.
Około 9 rano pani Koleżanka Ghosha, która we wtorek nie była w szkole, wysłała jej SMS-a, wyjaśniając dlaczego: Na stacji metra 36th Street miała miejsce strzelanina.
„To było bardzo, bardzo trudne dzisiaj” powiedział Ghosh. „To było niepodobne do niczego, z czym miałem do czynienia”.
Ponieważ dzieci w jej klasie są tak małe, że nie było żadnych ogłoszeń o nowościach, żeby ich nie przestraszyć, a pani. Przez resztę dnia Ghosh musiał zachować spokojną minę. Kiedy jej uczniowie zaczęli zauważać, że jej telefon dzwonił bez przerwy, zajęła ich, ogłaszając czas na zabawę.
„Naprawdę bardzo się staram, aby trzymać to w kupie i nie okazywać żadnego strachu” powiedział Ghosh. „Dzieci bawiły się z Play-Doh pod koniec dnia i chciały mi pokazać lody, które zrobiły, a ja pomyślałem: „Piszę do twojej mamy i staram się upewnić, że może cię odebrać, ale dzięki! '”
Annie Tang, nauczycielka czwartej i piątej klasy w szkole oddalonej o milę od strzelaniny, również chroniła swoich uczniów przed całą historią po tym, jak ich szkoła otrzymała zamówienie na schronienie, mówiąc swoim uczniom, że to tylko ćwiczenia .
„Wszyscy byliśmy przerażeni” – powiedziała. „Utrzymywaliśmy to tak normalnie, jak to tylko możliwe”.
Chociaż pani Tang była w stanie zająć swoich uczniów lekcjami sztuki i projektami naukowymi, niektórzy z jej uczniów zauważyli, że coś jest nie tak. Niektórzy kwestionowali, dlaczego nie mogą wyjść na zewnątrz na przerwę w słoneczny dzień i dlaczego próba zamknięcia miałaby trwać kilka godzin.
Na koniec dnia pani Tang ostrzegła swoich uczniów, że powrót do domu może zająć im więcej czasu, a ich rodziny, przyjaciele lub inni krewni mogą ich odebrać. Natychmiast jeden z jej uczniów zapytał ją, czy doszło do strzelaniny.
„Powiedziałam prawdę, ale nie całą prawdę” – powiedziała. „Powiedziałem, że wszyscy są w porządku, nikt nie zginął, bo nie chciałem wystraszyć uczniów”.
„Powiedziałam moim dzieciom konkretnie, że chciałam, aby powiedzieli im rodzice” – dodała.
Ponieważ wszystkie pociągi w okolicy są wyłączone po wyjściu ze szkoły, pani. Tang w końcu popłynął promem do domu, a pani. Ghosh poprosił kuzyna, żeby ją zawiózł.
SM. Ghosh, która próbowała odpocząć od chaosu dnia gotując obiad, powiedziała, że zaczęła myśleć o tym, jak będzie rozmawiać z pierwszoklasistami o strzelaninie. Powiedziała, że prawdopodobnie skupi rozmowę na wyrażaniu swoich uczuć i wyjaśnianiu, co zrobić, jeśli znajdą się w takiej sytuacji.
„Myślę, że będziemy musieli porozmawiać o tym, kto skrzywdził innych i dlaczego tak się dzieje” powiedział Ghosh. „To wielkie pytanie, które te dzieciaki mają przez cały czas:„ Dlaczego to zrobili?” Co jest najtrudniejszym pytaniem ze wszystkich, ponieważ nie mamy odpowiedzi ”.
SM. Tang, która powiedziała, że planuje dziś wieczorem dekompresję z innym przyjacielem nauczycielem, powiedziała, że nie ma pojęcia, jak zacznie jutro rozmawiać ze swoimi uczniami o strzelaninie w klasie – ale wie, że jej uczniowie będą zadawać jej pytania. Dodała, że jutro ma być Dzień Fotografii.
„Powinniśmy wyglądać na szczęśliwych i nie jestem pewna, jak to będzie” – powiedziała. „Wyobrażam sobie, że będą nieobecni uczniowie, ponieważ to jest naprawdę przerażające”.
„Namiętny badacz kawy. Niezależny muzyczny ninja. Nieuleczalny maniak alkoholu”.