Co najmniej trzy osoby zginęły w eksplozjach na francuskim terytorium zamorskim w Nowej Kaledonii po tym, jak Zgromadzenie Narodowe zatwierdziło konstytucyjną reformę list wyborczych.
Według Euronews francuski minister spraw wewnętrznych Gérald Dormanin, który doniósł o brutalnych protestach i grabieżach na wyspie na Pacyfiku, powiedział, że przyczyna śmierci nie została jeszcze ustalona, a „około 100” osób, w tym policjanci i żandarmi, zostało rannych w setki incydentów.
Protesty przeciwko reformie konstytucyjnej w Nowej Kaledonii, która doświadczyła najgorszych niepokojów społecznych od lat 80., doprowadziły w poniedziałkowy wieczór do gwałtownych starć z siłami bezpieczeństwa. Podpalano pojazdy, podpalano domy i miejsca pracy, splądrowano szkoły, budynki użyteczności publicznej i sklepy.
Po tych wydarzeniach na wyspie wprowadzono godzinę policyjną, zakazano zgromadzeń, zamknięto także lotnisko.
Dlaczego rozpoczęły się protesty?
Położona pomiędzy Australią a Fidżi Nowa Kaledonia była częścią Francji w czasach postkolonialnych, rozciągając się od Karaibów i Oceanu Indyjskiego po Pacyfik.
Francja nie chce utracić tego strategicznego znaczenia w regionie Pacyfiku, gdzie o wpływy walczą Chiny i Stany Zjednoczone (USA). Mając to na uwadze, przyjęta przez parlament po długich i burzliwych debatach nowelizacja konstytucji zwiększa liczbę osób uprawnionych do głosowania w wyborach regionalnych.
W Porozumieniu z Numei z 1998 r. Francja zobowiązała się do stopniowego przekazywania większej władzy politycznej wyspiarskiemu regionowi Pacyfiku liczącemu około 300 000 mieszkańców.
Na mocy tego porozumienia Nowa Kaledonia odrzuciła niepodległość w trzech referendach w sprawie stosunków z Francją. Jednak niepodległość nadal cieszy się poparciem, szczególnie wśród rdzennej ludności Kanaków.
Separatyści obawiają się, że poszerzenie listy wyborców będzie korzystne dla polityków profrancuskich i obciąży szlachtę.
„Całkowity specjalista od muzyki. Komunikator. Ewangelista kulinarny. Typowy analityk. Praktyk kawy. Gracz”.