Gospodarka po wyborach

W ciągu ostatnich kilku tygodni w gospodarce miały miejsce interesujące wydarzenia. Ponieważ wydarzenia przed wyborami w 2023 r. i po nich (przedwyborcza demonetyzacja i szybka deprecjacja TL po wyborach) wciąż są świeże w naszej pamięci, TL został nagle wdrożony pod koordynacją ministerialną. Departamentu Skarbu i Finansów Mehmeta Şimşka, spodziewając się, że po wyborach nastąpi silna dewaluacja TL, program (nazywam go w skrócie programem błyskawicznym) owiał się nad nim ciemnymi chmurami. A te ciemne chmury wyłoniły się w momencie, gdy gospodarka wykazywała oznaki spowolnienia. W tym tygodniu w artykule omawiałem możliwości, jakie mogą pojawić się po wyborach. Pozwólcie, że wyjaśnię jeden po drugim.

oznaki upadku

Trzy punkty danych z ostatniego tygodnia pokazują, że gospodarka spowalnia. Pierwszym z nich jest zmniejszenie deficytu obrotów bieżących. Jak wiadomo, w obecnych warunkach, czyli gdy obecna struktura produkcji się nie zmienia, nadwyżka na rachunku obrotów bieżących oznacza kryzys gospodarczy, bo deficyt na rachunku obrotów bieżących pojawia się dopiero wtedy, gdy spada import. Choć spadek cen energii i ograniczenie popytu na złoto wynikające z ograniczeń w imporcie złota skutecznie wpłynęły na ograniczenie deficytu obrotów bieżących, dane te zasadniczo wskazują na spowolnienie gospodarcze.

Drugie dane to spowolnienie produkcji przemysłowej. W wyniku reakcji CBRT na podwyżki stóp procentowych mogą spaść zwiększone koszty finansowania w branży, w szczególności nowych inwestycji w kredyty komercyjne. Nadal nie wiem, jak często tak się dzieje, muszę zapoznać się z danymi z kilku miesięcy, aby wyrazić jednoznaczną opinię. Jednak kierunek ponownie wskazuje na spowolnienie gospodarcze.

Trzecie dane to bezrobocie. Odbicie wąsko rozumianego bezrobocia powyżej 9 procent jest postrzegane jako wzrost towarzyszący spowolnieniu w przemyśle. Rozwój ten wskazuje również na spowolnienie gospodarki.

Rzeczywiście te oznaki stagnacji są zgodne z planem Şimşka. W rzeczywistości celem zarządzania gospodarką jest tłumienie popytu wewnętrznego, kontrolowanie siły nabywczej, obniżanie płac realnych i utrzymywanie inflacji pod kontrolą. Nie ma tu żadnych niespodzianek. Jednak interesujące jest to, że wraz ze spowolnieniem gospodarczym wzrasta zmienność kursu walutowego, a deprecjacja TL jest oczekiwana po wyborach. Podsumuję te ciemne chmury wokół kursu walutowego za pomocą trzech wskaźników.

Zbierają się ciemne chmury

Po pierwsze, Bank Centralny Republiki Turcji (CBRT) ponownie zaczął wydawać swoje rezerwy, aby zaspokoić rosnące zapotrzebowanie mieszkańców na waluty. Z jakiegoś powodu tym razem proces spalania zapasów nie wywołał tak dużego hałasu, jak przed 2023 rokiem. Innymi słowy: „Gdzie jest te 128 miliardów?” Obecna wersja pytania nie jest jeszcze promowana. Może to wynikać z faktu, że główna partia opozycyjna i jej komentatorzy weszli w szeregi rządu poprzez projekt Şimşek. Tak czy inaczej, bez zbędnych ceregieli, przechodząc do tematu.

Narzędzia pozostałe po okresie, który Şimşek nazywa „nieracjonalnym”, wykorzystuje CBRT. Głównym celem jest tutaj zapewnienie, że deprecjacja TL zostanie uwolniona w ramach ścieżki, czyli ograniczenie zmienności, tak jak to uczynił Kavcıoğlu CBRT w okresie przedwyborczym. A co ważniejsze, zapobieganie napędzaniu inflacji przez dewaluację TL. Ponieważ realna aprecjacja TL jest ważną częścią obecnych ram polityki pieniężnej CBRT. Problem polega jednak na tym, że o ile w przeszłości korzystanie z KKM skutecznie ograniczało popyt walutowy mieszkańców, o tyle wysiłki administracji Şimşek mające na celu rozwiązanie KKM doprowadziły do ​​wzrostu dolaryzacji depozytów bezpośrednich.

Drugim wskaźnikiem jest to, że poza podnoszeniem stóp procentowych administracja gospodarcza stara się z jednej strony kontrolować popyt ograniczając kwotę kredytu, a z drugiej strony stara się kontrolować dolaryzację depozytów poprzez podnoszenie oprocentowania depozytów. Wśród narzędzi należących do CBRT czasów Kavçoğlu znajdują się te, które Şimşek nazywa „nieracjonalnymi”. Zatem i tutaj występuje zwrot (jeśli użyjemy tego wyrażenia). Jednak ze względu na dużą wiarygodność projektu Şimşek wśród jednostek kapitałowych i związanych z nimi komentatorów, kwestie te nie wywołały tak dużego poruszenia jak w przeszłości.

Trzecim wskaźnikiem jest utworzenie nowej presji na podwyżkę stóp procentowych na CPRT. Oczywiste jest jednak, że w tej kwestii nie wykształcił się jeszcze konsensus wśród uczestników rynku. Podczas gdy część międzynarodowych firm inwestycyjnych i lokalni komentatorzy spodziewają się podwyżki stóp procentowych, inni nie widzą jej podwyżki. Pewne jest jednak, że rośnie presja na podwyżkę stóp procentowych w celu ograniczenia lokalnego popytu na walutę obcą.

Gospodarka po wyborach

Łącząc to, co podsumowałem powyżej, otrzymujemy następujący obraz: jeśli gospodarka zwolni w obliczu nowego szoku kursowego lub jeśli w celu przeciwdziałania temu zostanie przeprowadzona nowa podwyżka stóp procentowych, błyskawiczny program może zostać wykolejony.

Nowy szok kursowy oznacza nową rundę inflacji. Oznacza to, że miesięczna ścieżka inflacji prognozowana przez CBRT traci znaczenie. Jeśli aby temu zapobiec, recesja może przerodzić się w kryzys. Co gorsza, tym razem kryzys gospodarczy może nastąpić w warunkach wysokiej inflacji, co oznacza stagnację w ujęciu technicznym.

Administracja Şimşek spodziewa się, że napływ kapitału do krajów, w tym do Turcji, wzrośnie po tym, jak banki centralne USA i UE zaczną obniżać stopy procentowe w drugiej połowie 2024 r. W rzeczywistości jedynym sposobem wyjścia z tej stagnacji, jaki nakreśliłem w kontekście ram polityki, po których następuje zarządzanie gospodarcze, jest ożywienie napływu kapitału. Smutne jest to, że los kraju zależy od rozwoju sytuacji, na którą nie mamy wpływu. O tym, czy prognozy napływu kapitału się sprawdzą, zadecydują jednak wybory.