Ponieważ niemiecki system edukacji jest selektywny, wykluczający i często oparty na klasie średniej, edukacja dzieci z klasy robotniczej i imigrantów utrzymuje się w tym wykluczającym systemie od lat systematycznie na pewnym poziomie. Dziś w Niemczech, które są społeczeństwem migracyjnym, imigranci uczestniczą w różnych szkołach jako uczniowie, nauczyciele i administratorzy, jednak migracja jest procesem ciągłym, a problemy w edukacji mają bardziej rozbudowaną i złożoną strukturę. W kinie niemieckim jest wiele filmów o systemie edukacji, ale bardzo niewiele filmów przedstawia ich własne systemy edukacji na poziomie mikro i omawia strukturę, strukturę instytucjonalną i wadliwe aspekty edukacji w sposób obiektywny i krytyczny. Język. Reprezentujący Niemcy w kategorii Najlepszy film nieanglojęzyczny na ceremonii rozdania Oscarów w 2020 r. debiutancki film Nory Fingscheidt Systemsbrenker w decydujący sposób ukazuje niepowodzenia instytucji edukacyjnych w obliczu problemów uczniów. W Fingscheidt's Game Spoiler przedstawia tragiczną i pełną wyzwań historię 9-letniego Benny'ego przekazanego przez matkę agencji zajmującej się opieką nad dziećmi, który podróżuje z sierocińców do rodzin zastępczych i za każdym razem zostaje wyrzucony z systemu. W filmie Benny gra w zastany porządek jako dziecko, które nie może lub nie chce włączyć się w reguły systemów instytucjonalnych, świata dorosłych, nie potrafiąc odpowiedzieć na ich rzeczywistość, postawy, zrozumienia i oczekiwania. Ich luki emocjonalne, szoki, strony emocjonalne i wymagania ze strony systemu.Jak został on zakłócony i wstrząśnięty. Historia Benny, wydalanej ze wszystkich szkół, do której uczęszcza, rzuca światło na smutne życie wielu dzieci, które nie mogą rozmawiać z przyjaciółmi i często wpadają w napady złości, a także na ich trudną sytuację związaną z brakiem miejsca w społeczeństwie. Obowiązywał złożony, biurokratyczny system, który próbował uformować każdą jednostkę w ten sam zestaw zasad. Choć film „Oyunbozan” zachęca pedagogów, pedagogów, psychologów, pracowników socjalnych, rodziny, organizacje pozarządowe i powiązane organizacje działające w tym sektorze, a co najważniejsze, ustawodawców w tym sektorze do ponownego przemyślenia, film ten zachęca także dzieci i dzieci do ponownego przemyślenia. Są marginalizowani w społeczeństwie bez odpowiedniego wsparcia i uwagi.To bardzo ważne, aby przyjrzeć się młodzieży bliżej i zwiększyć świadomość społeczeństwa na ten temat. Reprezentujący Niemcy w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy ceremonii rozdania Oscarów 2024 film ponownie skupia się na niemieckim systemie edukacji. Film İlkera Çataka Lehrerzimmer (Pokój nauczycielski) koncentruje się na siódmej klasie gimnazjum w Hamburgu. Carla Novak (Leonie Benesch), nowo mianowana w szkole nauczycielka matematyki i sportu, jest idealistyczną nauczycielką, która nie kategoryzuje swoich uczniów na odnoszących sukcesy i nieudanych, bierze pod uwagę możliwości każdego ucznia i wspiera je, nie dopuszczając do hierarchii. należy rozwijać na zajęciach. Codziennie rozpoczyna lekcję ze swoimi uczniami rytuałem, konceptualizując matematykę jako przedmiot abstrakcyjny i otwierając ją na dyskusję o problemach życia codziennego, tworząc uwielbiany przez uczniów profil nauczyciela. Kiedy jednak w szkole zarządzanej zgodnie z polityką zerowej tolerancji dochodzi do serii kradzieży, nauczyciele należący do szkolnej komisji dyscyplinarnej obserwują, jak dwóch przedstawicieli klas przesłuchuje uczniów i krytykuje postawę ich kolegów w kwestii umieszczania uczniów w szkole. Pod presją. Carla lubi podchodzić do wszystkiego z idealistycznego punktu widzenia i lubi swoich kolegów i dyrektora szkoły, dr. Nie waha się otworzyć przed Böhmem (Anne-Kathrin Gummich). Z drugiej strony dyrektor i komisja dyscyplinarna dokonały nalotu na klasę, w której nauczyciele i komisja dyscyplinarna przeszukują uczniów, nie informując o tym przedstawiciela klasy Alego (Can Rodenbostel) z Turcji, co było dla Carli ostatnim krokiem. Nauczycielom nadano imiona, które wskazywały, że może być złodziejem. Wbrew postawie kolegów, którzy podejrzewają Alego o to, że w jego klasie ma za dużo pieniędzy, postanawia sam zbadać sprawę i nagrać ją kamerą komputerową w pokoju nauczycielskim. Kiedy dyrektor szkoły pokazuje nagranie przedstawiające bez koszuli mężczyznę kradnącego pieniądze z kurtki, tym razem podejrzenia, kim jest złodziej, padają na zwycięzcę jego klasy, Oscara (Leonard Stetnish), a także jego matkę, panią Kuhn ( Eva Lobau), sekretarka szkoły. Dlaczego to się dzieje? W miarę angażowania się rodziców i uczniów problem stopniowo staje się walką, w której zasady są stale łamane i ustalane na nowo, co staje się problematycznym procesem dla młodej nauczycielki Carli. W zróżnicowanym kulturowo środowisku szkolnym, od dociekliwej nauczycielki po idealistyczną Carlę Novak, od sekretarki szkoły po uczniów w klasie, nikt nikogo nie słucha, pedagodzy wykazują twórcze postawy i zachowania. i patrząc na problemy z perspektywy pedagogicznej, na początku filmu sytuacja często spotykana w szkołach i problem, który można rozwiązać, staje się coraz bardziej nierozwiązywalny. Staje się to wzajemną walką o władzę pomiędzy wszystkimi instytucjami edukacyjnymi, takimi jak uczniowie, nauczyciele, administratorzy, pracownicy rządowi i rodzice. Doraźne rozwiązania, takie jak gry w równowagę sił, które nauczycielka ustala z uczniami na zajęciach sportowych czy okrzyki ulgi, które ona i jej uczniowie wznoszą na lekcji, nie wystarczą, aby samodzielnie rozwiązać problemy doświadczane w szkole. W filmie Pokój nauczyciela, napisanym przez Çataka i Johannesa Dunkera, uczniowie i nauczyciele pokazują także, jak ideał staje się polem władzy z równowagą sił w instytucji, w której ideału się uczy lub postrzega się go jako wyuczony. Staje się laboratorium eksperymentalnym ze swoimi funkcjami. To film o tym, jak sprawy mogą stać się nie do opanowania w klasie, podczas spotkań z uczniami w klasie, podczas spotkań z rodziną i rodzicami, a także w pokoju nauczycielskim z kolegami, gdzie nieustannie tworzą się i rozwiązują nowe sojusze, które mogą stać się rozmowami. Niemożliwa i gotowa w każdej chwili eksplodować, kruchość relacji oraz subtelne przejawy rasizmu i znęcania się w życiu codziennym. Ukazana jest w sposób otwarty na krytyczną lekturę. W filmie Leonie Benesch (Carla Novak), którą znamy z „Białej taśmy” Michaela Haneke, oraz dziecięcy aktor Leonard Stednish (Oscar) zachwycają swoją grą od początku do końca. W swoim najnowszym filmie İlker Çatak wciąga widzów w dyskusję jako outsider, uważny obserwator; Omawiając pojęcia sprawiedliwości i prawdy, winy, winy, zniesławienia, dowodu i roszczenia na przykładzie szkoły w mikroskali, tworzy film o wysokim napięciu psychologicznym od początku do końca.
W rezultacie głównym tematem filmów jest krytyka i dyskusja na temat standardów kształtowania dobrych ludzi w edukacji, problemów podnoszonych przez studentów i organizacje oraz problemów napotykanych w warunkach edukacyjnych, zwłaszcza w miejscach, w których występują różne rasy. Głównym tematem filmów, choć na mniejszą skalę, są grupy zróżnicowane językowo i kulturowo. Na przykład w filmie „Klasa” Laurenta Candeta (2008) problemy imigrantów we Francji ukazane są z perspektywy edukacji nowego pokolenia i podkreślają, że dobre intencje nauczycieli nie wystarczą. W zajęciach nakręconych w formie półdokumentalnej główną rolę odgrywa także nauczyciel, który napisał scenariusz filmu, a uczniowie przedstawiają swoje życie jako dzieci z rodzin imigrantów. Urodziłem się we Francji i dostałem możliwość studiowania tutaj. Urodziłem się we Francji i dostałem tam możliwość pójścia do szkoły. Ważny film, który wyraża oczekiwania uczniów, którzy ciągle ze sobą rozmawiają. Urodzeni i wychowani, złożone aspekty ich relacji między sobą i z nauczycielem w środowisku lekcyjnym oraz ich postaw i zachowań wobec uczniów w pokoju nauczycielskim. Problemy w sektorze edukacji w Turcji stale narastają, stają się coraz bardziej rozległe i trudne do rozwiązania. Turcja, która od wielu lat jest krajem przyjmującym imigrację, nie ma ram wspierających uczniów pochodzących z różnych środowisk językowych i kulturowych. Problemy współczesnej edukacji również stają się wieloaspektowe, gdyż placówki oświatowe są uzależnione od centralnego programu nauczania, ulegają prywatyzacji, upolitycznieniu i czynią z nich ideologiczną potęgę państwa. I jest bardzo trudny do rozwiązania. Z kolei w naszym kinie możemy zobaczyć İki Dil Bir Bavul (2009), który skupia się na edukacji, jeśli oddzielimy filmy o tym samym tytule od dzieła Rifata Ilkasa Hababam Class i najnowszego filmu Nuri Bilke Ceylana Guru Otler Üstüne . Radzenie sobie z organizacjami oraz ich wadami i złożonością na poziomie mikro. ), takie filmy jak Golenie w szkole (2021) można policzyć na palcach jednej ręki.
„Guru podróży. Webaholik. Miłośnik Twittera. Hipsterski znawca bekonu. Wielokrotnie nagradzany odkrywca”.