„Duch przodków, który nadaje rzeczom wartość,
Spędzony wysiłek i jego nagroda
zmienia znaczenie”.
Etnograficzna praca antropologa Marcela Maussa nad „potlaczem”, który postrzegał jako formę porozumienia między klanami polinezyjskimi. Potlaç to forma dawania prezentów (darowizna-wymiana) oparta na wymianie. Ta tradycja obejmuje szereg obowiązków związanych z ekonomią dawania prezentów i handlu wymiennego: dawanie i przyjmowanie prezentów oraz wymiana…
Ogólnie rzecz biorąc, Potlas jest wymianą prezentów i opiera się na strachu przed utratą bogactwa wraz z zyskami takimi jak godność, honor, sława itp. Bogactwo to nie ma jednak władzy mierzonej tylko materialnie, zawiera również znaczenia symboliczne. Potluck ze świętami czy ceremoniami widoczny jest również na poziomie symbolicznym na poziomach progowych, takich jak narodziny, śmierć i małżeństwo.
Według Maussa; Choć wręczanie prezentów ma charakter zobowiązaniowy, to jednak tworzy duchową więź między jego adresatami. Prawdziwe bogactwo pochodzi z hojnej wymiany konkurencyjnych darów. Jego celem jest ofiarowanie bezcennego daru, któremu nikt nie może odmówić.
świadomość zbiorowa
Celem potluck jest wydanie i pozbycie się wszystkiego. Mysz donosi, że Eskimosi, którzy spędzili całą zimę na przygotowaniach i dziękczynieniu, wrzucili resztki prezentów do morza podczas święta potlacz.
Chociaż potlatch jest formą własności po darze, w rzeczywistości prezenty, o których mowa, są „pozostawiane jako rodzaj depozytu” i mają wyraźny sens wzbudzania szacunku. W interpretacji Maussa całkowicie wyprowadza on plemię z jego wąskiego kręgu interesów i praw. Co więcej, to zbiorowe odczucie w ich dzieleniu stanowi podstawę ekonomii.
Konflikt i pojednanie, ja i inni…
Tradycja wręczania i wymiany prezentów sięga starożytności w kulturze tureckiej. Świąteczna, duchowa i zbiorowa ekonomia wymiany, oparta na zasadzie wzajemności, chęć wyolbrzymiania i popisywania się, jest zaspokajana w grupie, która nie jest nam obca.
Na przykład liczba tobołków ślubnych w ceremoniach ślubnych jest powszechna w całym naszym społeczeństwie.
Wataha, w której pasterze walczą o godność, staje się formą hierarchicznego, strategicznego, funkcjonalnego, symbolicznego i kulturowego kompromisu. Według Bozkurta Güvença; Dawanie prezentów wynika z dialektycznego konfliktu między ego (ego) a innymi. W końcu idzie na kompromis. Wydaje się, że moralność i ekonomia nadal idą ręka w rękę w społeczeństwach, które określamy jako „prymitywne” lub „zacofane”.
Ta wymuszona wymiana prezentów jest również przykładem botlisi jako podziału pracy społecznej. Oczywiście potluck, znany dziś jako święto rdzennych Amerykanów, ma swoich krytyków. Ponadto nie jest to model ekonomiczny charakterystyczny dla prymitywnych społeczeństw. Opisany przez B. Malinowskiego „Gula” opis szerokiej sieci handlowej pozwala porównać materiał magicznych bransolet i naszyjników z muszli jako przedmiotów wymiany dla tubylców z wysp Trobriandzkich.
Dzisiejszy dwustronny globalny system kapitalistyczny, który sprawia, że pieniądze są obrzydliwe w dotyku, ale budzące uwielbienie, już zasygnalizował potrzebę handlu wymiennego. Nie wiem, czy będzie świątecznie dla ludzi, którzy są bardzo przyzwyczajeni do konsumpcji, ale mają bardzo ograniczoną siłę nabywczą, ale ekonomia barterowa wydaje się być niezbędnym sposobem.
Oczywiście najcenniejsze dary wypełniają modlitwy; Ustanawiając system potlatch w jego zaktualizowanej formie… Quenk, P. (2010). Człowiek i kultura, Stambuł: Wydawnictwo Remsey. Mauss, M. (2006). Socjologia i antropologia. Trans. Oskan Tokus. 2. BS Ankara: Publikacje East West.
„Rozrabiaka. Internetowy ćpuna. Telewizyjny znawca. Fanatyk alkoholu. Praktyk piwa. Oddany myśliciel. Rozwiązuje problemy. Pisarz. Znawca kawy”.