Dlaczego wiosenną pogodę spotykamy w środku zimy?

Po typowo deszczowym okresie od listopada do stycznia w Turcji temperatury powietrza osiągnęły poziom wiosenny i wygląda na to, że sytuacja będzie się utrzymywać. Wiosenna pogoda może sprzyjać mieszkańcom miast, ale morale wśród rolników i przedsiębiorstw wodociągowych jest niskie. Według nich wysoka temperatura w tym dniu nie jest dobrym znakiem.

Prognozy naukowców ukazują fatalny obraz nie tylko Turcji, ale całego świata.

Reporter Vox.com dotyczący zmian klimatycznych, Umair Irfan, napisał artykuł podsumowujący globalny obraz w świetle danych naukowych.

Oto kilka najważniejszych informacji z artykułu:

„Po tym, jak ubiegły rok był najgorętszym w historii, rok 2024 już rozpoczął się bardzo ciepło.

Styczeń 2024 r. był najcieplejszym styczniem w historii, a luty poszedł w jego ślady.

W wielu częściach świata półkula południowa, na której panuje lato, i półkula północna, na której panuje zima, odnotowują niespotykane dotąd temperatury.

Lista krajów dotkniętych falą upałów jest długa, zróżnicowana i długa: Japonia, Kenia, Nigeria, Brazylia, Tajlandia, Australia i Hiszpania doświadczyły w ciągu ostatnich kilku tygodni ekstremalnych lub rekordowych temperatur. Nowe rekordy padają na Środkowym Zachodzie i na południu Stanów Zjednoczonych, gdzie w styczniu znaczna część kraju doświadczyła silnych mrozów. Pożary w Teksasie, Kolorado i Nebrasce wyrzucają kłęby dymu na wschodnie wybrzeże kraju. Tak naprawdę w Kanadzie pierwszy pożar w ubiegłorocznym rekordowym sezonie pożarów wciąż płonie pod ziemią.

Oceany charakteryzują się również niespotykanymi dotąd temperaturami, co stwarza większe ryzyko dla raf koralowych i potencjalnie napędza bardziej intensywne huragany.

Problem nazwano El Niño

Chociaż obecne warunki wydają się odzwierciedlać ekstremalne zjawiska pogodowe z 2023 r., wiele czynników leżących u ich podstaw pozostaje takich samych.

Świat nadal znajduje się w uścisku El Nino, najcieplejszej fazy cyklu temperaturowego Pacyfiku. El Nino zwiększa globalne ocieplenie, szczególnie w okresie od listopada do marca. Ponadto El Nino jest w tym roku wyjątkowo silne. Ciepła woda oceaniczna w pobliżu równika, o około 4,4 stopnia cieplejsza od średniej, również prowadzi do większego parowania i opadów, powodując w tym roku ekstremalne opady deszczu i powodzie w krajach graniczących z Oceanem Atlantyckim.

Co więcej, ludzie w dalszym ciągu wprowadzają do atmosfery gazy zatrzymujące ciepło w zastraszającym tempie poprzez spalanie węgla, ropy i gazu ziemnego, podnosząc stężenie dwutlenku węgla w powietrzu do poziomu nigdy nie widzianego ani nie doświadczanego przez ludzi na Ziemi. lata.

Cieplejsza pogoda, którą obecnie obserwujemy, jest bezpośrednio zgodna z oczekiwaniami naukowców w miarę ocieplania się planety, a warunki niegdyś uważane za ekstremalne staną się częstsze w nadchodzących dziesięcioleciach.

Spójrz na zimę, aby zrozumieć zmiany klimatyczne

Globalne ocieplenie spowodowane zmianami klimatycznymi nie rozkłada się równomiernie na całym świecie ani w ciągu roku. Na przykład regiony polarne ocieplają się cztery razy szybciej niż reszta świata.

W miarę oddalania się od biegunów zima szybko się ociepla. Według opublikowanego w zeszłym roku Piątego Krajowego Raportu Oceny Klimatu, w wielu stanach Ameryki Północnej zima ociepla się dwa razy szybciej niż lato.

Jednym z powodów, dla których zima nagrzewa się szybciej, jest to, że chłodniejsze i bardziej suche zimowe powietrze zwykle powoduje silniejszą i skuteczniejszą reakcję na rosnące temperatury. Wzrost temperatury powietrza o każdy stopień oznacza o 7 procent większą retencję wilgoci. Dlatego też, zaczynając od suchego i zimnego punktu początkowego, wzrost wilgotności w powietrzu powoduje, że stosunkowo więcej ciepła zostaje uwięzione w pobliżu gruntu, co powoduje wzrost temperatury.

Innym sposobem, w jaki zmiany klimatyczne wpływają na zimę, są opady. Kiedy temperatura wzrasta powyżej zera stopni, spada więcej deszczu niż śniegu. Wiele części świata opiera się na gromadzeniu się śniegu w górach, który przechowuje wodę do użytku przez cały rok, a nadmierne opady śniegu mogą prowadzić do poważnych powodzi zimą i suszy latem. Z drugiej strony, jeśli temperatura powietrza wzrośnie i spadnie poniżej zera, doprowadzi to do większej ilości śniegu, ponieważ powietrze zawiera więcej wody.

Lato na półkuli południowej może być gorączkowe

Na południe od równika panowały niezwykle gorące lata, a w regionie panowały także niezwykle ciepłe zimy. Miasta takie jak Buenos Aires, stolica Argentyny, przeżyły najcieplejszą zimę od ponad stulecia. Australia doświadczyła najzimniejszej zimy w historii.

Półkula południowa charakteryzuje się inną dynamiką niż półkula północna. Najważniejszym z nich jest to, że na południu znajduje się proporcjonalnie więcej morza niż lądu. Oceany pochłaniają ciepło i działają jak bufor przed dużymi wahaniami temperatury, więc zimy zwykle nie są zbyt mroźne, a lata zwykle nie osiągają słonecznego poziomu.

Jednak od zeszłego roku oceany na świecie są niezwykle ciepłe, co pomogło utrzymać cieplejsze powietrze nad lądami na półkuli południowej. W szczególności Ameryka Południowa jest na linii ognia El Niño. Region doświadczył zarówno poważnych powodzi, jak i susz, spowodowanych wpływem cieplejszych wód u wybrzeży Pacyfiku, co doprowadziło do zmian w rozkładzie opadów.

Upał przyczynił się do pożarów na całym kontynencie. W pożarach w Chile zginęło ponad 120 osób.

Pod wodą jest gorąco

Oceany świata w pobliżu równika odnotowują obecnie wyższe temperatury. Na obszarach takich jak Karaiby temperatura wody przekracza 32 stopnie. Oprócz pochłaniania ciepła oceany pochłaniają 30 procent emisji dwutlenku węgla emitowanych przez ludzkość.

Połączenie wysokich temperatur i dużej ilości dwutlenku węgla zmienia skład chemiczny wody. W ostatnich miesiącach zagroził delikatnym ekosystemom, takim jak rafy koralowe. Rafy koralowe u wybrzeży Florida Keys doświadczyły masowego blaknięcia i wymierania w wyniku oceanicznych fal upałów.

Cieplejsze wody dotarły na południe Antarktydy, gdzie w zeszłym roku było mniej lodu morskiego. Na początku lata poziom lodu morskiego wokół południowego kontynentu nie jest rekordowo niski, ale nadal utrzymuje się poniżej normy.

Antarktyda jest ważna, ponieważ wpływa zarówno na ocean, jak i niebo. W miarę jak otaczająca woda zamarza i topnieje, a lodowce topią się i wpływają do oceanu, region zmienia sposób przepływu składników odżywczych w prądach oceanicznych, kształtując chmury i opady na całym świecie.

Pytaniem jest, czy w roku 2024 nastąpi nowy szczyt temperatur. El Nino utrzyma się do kwietnia, ale nie jest jasne, jak zimno będzie potem na planecie.

Według amerykańskiej Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej (NOAA) prawdopodobieństwo, że rok 2024 będzie najcieplejszy w historii, wynosi 22%, a prawdopodobieństwo, że znajdzie się w pierwszej piątce – wynosi 99%.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany 1 marca 2024 r.