Czy Erdogan stał się marionetką w rękach tej tajnej organizacji?

Były przywódca Ülkü Ocakları Sinan Ateş został zabity

Morderstwo Sinana Adesa Późniejsze dochodzenie i proces to wykazały W kraju rządzonym przez Recepa Tayyipa Erdogana tajna organizacja może kontynuować swoją działalność bez ukrywania się.

To tajna organizacja, która może dokonywać morderstw z premedytacją.

Może wykorzystać policję stanową do popełnienia morderstwa.

Może wykorzystać swoją władzę w państwie, aby pozwolić mordercom uciec przed prawem.

Jest to tajna organizacja o podłożu politycznym.

Po morderstwie nie waha się skorzystać z pojazdu zarejestrowanego na osobę prawną, aby przewieźć zabójców i zatrzeć ich ślady.

Ponieważ wiedział już wtedy, że nawet gdyby sprawa wyszła na jaw, ci, którym powierzono kierowanie rządem, nie kiwnęliby palcem.

Wszyscy znają tożsamość jednego z prowodyrów, który nakazał śledzenie i odnalezienie ofiary, jednak ani policja, ani prokurator nie widzą potrzeby przyjmowania jego zeznań.

Ponieważ jego zeznania w ogóle nie zostały odebrane, nie był on oskarżonym.

Może nadal zarządzać swoim gangiem, nie ruszając się z fotela. Jest tylko jeden powód, dla którego jest tak obojętny: wie, że rządzący nie będą chcieli wtrącać się w tę sprawę i że zbrodnia popełniona na jego rozkaz pozostanie bezkarna.

Popełnione morderstwo krzyczy: „Jestem dziełem organizacji przestępczej”.

Ktoś postanawia „pociągnąć linę” za ofiarę. Nie wiemy, ilu ich jest, podobnie jak ci, którzy rządzą państwem tak jak my.

Są współwinni morderstwa, ukrywając je, nawet jeśli o tym wiedzą.

Kiedy najwyższe kierownictwo organizacji decyduje się „pociągnąć za liny”, wyznacza osobę z organizacji.

Powołani wykonują swoje obowiązki bez wahania.

Wiedzą, że będą pod tajną i jawną ochroną tych, którzy rządzą państwem.

Uzbrojona tajna organizacja, która nie waha się zaangażować w działalność przestępczą, jest także organizacją powiązaną z policją.

Są funkcjonariusze policji, którzy nie postępują zgodnie z prawem, lecz zgodnie z poleceniami otrzymanymi od szefów organizacji.

Znana jest liczba osób zamieszanych w morderstwo, ale nikt nie wie, ile osób jest gotowych popełnić inne morderstwa w policji.

Są nawet policjanci, którzy przygotowali fałszywy raport w celu aresztowania oskarżonego.

Są też pewni siebie.

Tak naprawdę sędzia, który w tym procesie ma być bardzo niezależny i bezstronny, nie zastanawia się, dlaczego może zachować to fałszywe oświadczenie i odrzuca je, uznając, że „nie ma to nic wspólnego z tematem”.

Nawet sędzia wie, że jeśli dobrze zaplanuje morderstwo, wpakuje się w kłopoty.

Są tak lekkomyślni, że ukrywają osobę, która zaaranżowała morderstwo, w domu, z którego korzysta. Pewien człowiek traktuje policjantów, którzy przychodzą go aresztować, jak psy, mówiąc: „Idź, a twój pan przyjdzie”. Tak, potrafi nawet tak bezczelnie „przeszukać” Policję Akcji Specjalnej po morderstwie.

To pokazuje, że częścią organizacji jest nawet osoba zajmująca w policji stanowisko administracyjne.

Zasięg organizacji jest taki, że może w ciągu jednego dnia przenosić prokuratorów z miejsca na miejsce, starając się właściwie przeprowadzić dochodzenie w sprawie morderstwa. Oskarżeni przebywający w areszcie mają czelność „inteligentnie” ostrzegać prawników, którzy spisali ich zeznania, ponieważ wiedzą, że system może ich wyrzucić z urzędu.

Organizacja jest na tyle odważna, że ​​może publicznie grozić dziennikarzom badającym przyczyny celowego śledztwa w sprawie morderstwa.

Wie, że jeśli chce, może pobić lub zabić tych dziennikarzy i nic mu się nie stanie.

Recep Tayyip Erdoğan rządzi krajem, w którym szaleje tak tajna organizacja.

Czy naprawdę da sobie radę? A może ten system jest za słaby?

Problem w tym, że nie ma wystarczającej mocy, ale fakt, że ma wystarczającą moc i nie zabiera głosu, to kolejny problem.

W przyszłym tygodniu będziemy wspominać męczenników w rocznicę kolejnej próby zamachu stanu, pod osobistą ochroną Prezydenta.

Minęło zaledwie 8 lat, odkąd doświadczyliśmy bardzo wyraźnego przykładu tego, co tłum może zrobić w państwie i jakie problemy nam powoduje.

Gangi Fethullaha szaleją, zabijają dziennikarzy i grożą im, podobnie jak dzisiejsza wolno działająca tajna organizacja. 14 czerwca 2012 dzień NiezależnośćNapisałem:

„Ta tajna organizacja jest zorganizowana w ramach agencji rządowych. Niektórzy urzędnicy służby cywilnej nie boją się ani nie wahają skorzystać z pewnych możliwości przewidzianych przez prawo dla celów tej organizacji. Wszyscy powinniśmy być pod wrażeniem ich nieustraszoności. Zwłaszcza członkowie partii rządzącej!”

Ci, którzy nie posłuchali naszych ostrzeżeń, zachowują się tak, jakby nie wyciągnęli wniosków z tamtych dni.

Mehmet Y. w Hürriyet, 14 czerwca 2012 r. Artykuł Yilmaza został opublikowany

* * *

Dlaczego wystarczy raz przeszukać pasażerów na lotniskach całego świata, a w naszym kraju trzy fale? – Łów?

Lotnisko w Stambule

Dokonując zmian w tureckim prawie o lotnictwie cywilnym Zmodernizowano środki bezpieczeństwa na lotniskach Byłem podekscytowany, gdy zobaczyłem tę wiadomość, ale na próżno: na chwilę zapomniałem, że mieszkam w Turcji.

Oczywiście „innowacja” została stworzona po to, aby nasze rzeczy można było teraz swobodnie przeszukiwać na lotniskach. Reszta to stary kamień, stare łaźnie.

Dla pasażerów linii lotniczych „Koszmar bezpieczeństwa” Myślę, że miejscem, gdzie jest to najbardziej odczuwalne, są lotniska w USA. Jesteś poszukiwany, jeśli przestrzegasz rutyny graniczącej z paranoją. Ale tylko raz! Gdy przejdziesz pomyślnie i wejdziesz do poczekalni pasażerskiej, nikt nie będzie próbował cię dotykać, nawet w Ameryce! W Turcji wjazd samochodem na teren terminalu podlega przeszukaniu.

Nie wiem, w jaki sposób wybierają pojazdy do parkowania, ale widzę, że „władze” lotniska zatrzymują niektóre samochody i sprawdzają ich dokumenty tożsamości.

Z tego powodu przy wejściu na lotnisko w Stambule tworzą się długie kolejki pojazdów, szczególnie w godzinach porannych. Ponieważ w lotniskowym „systemie zamówień” pasy poszukiwań ulegają skróceniu, a kolejki wydłużają się. Nie wiadomo, ilu przestępców ujęto w obławie przeprowadzonej przez strażników lotniska.

Jeśli kogoś złapią w ten sposób, „Najgłupszy przestępca świata” Nagrodę należy przyznać również dlatego, że zostali przyłapani na widoku.

Druga fala przeszukań przeprowadzana jest przy bramie wejściowej terminalu.

Wszyscy są przeszukiwani po wejściu do budynku terminala. Wychodzą komputery, paski, klamry, kurtki, płaszcze, a przez maszynę przechodzą walizki.

Następnie, gdy udasz się do poczekalni, aby wejść na pokład samolotu, ponownie zobaczysz to samo wyszukiwanie. Ponadto na naszych małych lotniskach odległość między dwoma punktami wyszukiwania nie wynosi nawet dziesięciu metrów.

Po co przeszukiwać i skanować pasażerów w trzech falach na wszystkich lotniskach świata, skoro wystarczy raz ich przeszukać?

Dam 10 punktów tym, którzy znają powód. Odpowiedzi wielokrotnego wyboru poniżej:

Odpowiedź – Pierwsi dzwoniący są sarkastyczni, źle przeszukują, bomby itp. są przeoczane.

B – Do budynku terminala można przedostać się do broni i materiałów wybuchowych. Pasażerowie mogą je łatwo uzyskać przed wejściem na pokład samolotu.

Odpowiedź: Pracownicy ochrony chętnie dotykają pasażerów. Zostaniesz wezwany dwukrotnie, aby wszyscy mogli to zrobić.

D – Ktoś kiedyś wydał taki rozkaz i nikt nie myśli, żeby go zmienić i kwestionować!

Bycie e-Turkiem nie jest łatwe, a fakt, że administracja publiczna nie przejmuje się losem obywateli, jest nieuniknioną częścią tej tożsamości.

Mehmet Y. Kim jest Yilmaz? Mehmet Yakub Yilmaz urodził się w Malatyi w 1956 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej w szkole podstawowej, gimnazjum i szkole średniej w Antalya Devrim jako bezpłatnej szkoły z internatem w Denizli High School, ukończył studia na Uniwersytecie w Ankarze, Wydział Nauk Politycznych, Wydział Ekonomii i Finansów w 1977 r. Karierę dziennikarską rozpoczął w 1975 roku, będąc studentem Wydziału Sztuk Pięknych magazynu Yankee w Ankarze pod kierunkiem Mehmeta Ali Ghazlali. Przez pewien czas pełnił także funkcję redaktora naczelnego magazynu. Przed zamachem stanu z 12 września 1980 r. pracował jako konsultant prasowy Federacji Pracy Yol i związków zawodowych zrzeszonych w YSE – Türk İş oraz wydawał gazety i czasopisma związkowe. Po odbyciu służby wojskowej w Akademii Wojskowej powrócił do pracy w wydawnictwie Istanbul Kelisim Publications. Pracował w Kelisim Publications jako zastępca redaktora magazynów „Ergek” i „Film”, a później jako redaktor naczelny magazynu „Kelisim TV”. Przeniósł się do Hürriyet w 1985 roku i założył Grupę Magazynów Hürriyet. Publikował takie magazyny jak Tempo, Blue Jean i Playman. Później został powołany na stanowisko dyrektora generalnego pisma. Wraz z Ercanem Arıklıem pełnił funkcję dyrektora generalnego, gdy wydawnictwo Termli stało się wydawnictwem numer 1. Został założycielem i redaktorem naczelnym takich magazynów jak Aktool, Cosmopolitan, Penthouse i Oya. Do chwili obecnej założył ponad 30 czasopism. Na początku 1995 roku założył gazetę Posta. Pod koniec tego samego roku założył gazetę Fanatic, a pod koniec 1996 roku założył gazetę Radical i pełnił funkcję dyrektora generalnego wydawnictw. W 2000 roku Milliet został dyrektorem ds. publikacji publicznych gazety. Po 5,5 roku służby na tym stanowisku został dyrektorem generalnym Dogan Barda Magazine Group. Od 2005 do września 2018 pracował jako felietonista gazety „Hürriyet”. Zaczął pisać na T24 od października 2018 r. Jego książki, zebrane na podstawie felietonów w jego gazetach, zostały opublikowane jako „Wybrałem czerwień, miłość była pod błękitem”, „Przywitaj się ode mnie z moją miłością”, „Czy istnieje życie po miłości”, „Straciłem poczucie zadziwienia, to Zostało odwołane”. Jego długie opowiadanie „Miłość wybacza wszystko” zostało również opublikowane w formie książkowej. Mehmet Y. Yılmaz, „dziennikarz, który rozpoczął najwięcej audycji w tureckich mediach”, jest znany ze swoich artykułów w stylu eseju oraz poglądów na temat piłki nożnej i bieżących wydarzeń politycznych.