Czy zostajesz liderem na ulicy czy w samolocie?

W sobotę o godzinie 13.00 wychodzę z domu, aby zobaczyć „Rajd Najlepszej Edukacji” organizowany przez CHP w Saracen w Stambule. Najpierw łodzią do Eminonu, potem tramwajem do Beyazid. W okolicę zbliżam się pieszo około godziny 12.30. Myślę, że tłum będzie gęsty na tym pierwszym wiecu od wyborów, które odbyły się 31 marca, w którym będzie obecny także lider CHP Özgür Özel. Jednak w porównaniu do wieców, które tu wcześniej widziałem, teren jest pusty. Niektórzy próbują wyjaśnić niewielką liczbę nauczycieli, ponieważ nie zasiadają oni w komisji selekcyjnej, a niektórzy nie uczestniczą w terenie z obawy, że zostaną zidentyfikowani w terenie. Oczywiście i one mają swój udział, ale na platformie zainstalowanej przed władzami metropolitalnymi Stambułu widnieje napis „Spotkanie w Stambule”. A frekwencja na tym spotkaniu jest niska.

Miejsce wiecu jest istotne w najnowszej polityce Turcji. To tutaj Ekrem İmamoğlu, jedna z głównych postaci CHP, spotyka się z publicznością w swoje „dobre” i „złe dni”. Opisuje to miejsce jako „dom narodu”. Saracen ma również „ducha”. Jego początki sięgają marszu robotniczego w 1961 r., ale ostatnio Imamoglu ponownie pojawiło się jako miejsce, w którym społeczeństwo protestowało przeciwko niesprawiedliwości. Ozel jednak opuścił ten obszar, pozostawiając za sobą tłum, który pierwotnie wzywał Saracena do wymarszu do Taksim 1 maja, gdzie wygłosił krótkie oświadczenie. Później w sobotę odbędzie się mniejszy wiec.

Myślę, że dwie główne nazwy elektrociepłowni, Özel i İmamoğlu, były przez jakiś czas nieaktywne. Po zwycięstwie 31 marca; Pomyślałem o tym, co wydarzyło się podczas procesu „negocjacji blokowych z rządem”, podczas którego, jak się wydaje, nie przestudiowano w pełni formatu i planu działania. Oczywiście przywódcy i partie się spotkają, ale jaka będzie forma i cel? Nie zaprzecza się przykładowi odzwierciedlonemu w opinii publicznej. Prywatny sekretarz prezydenta Tayyipa Erdoğana, Hasan Doğan, przekazał za pośrednictwem WhatsApp prośbę o zwolnienie generałów ze względów zdrowotnych Namıkowi Tanowi, który uczestniczył w prywatnym spotkaniu z Erdoğanem.

„Kwestia Bashy, o której pan Osgur Özel powiedział naszemu przywódcy, została rozwiązana. Możesz zgłosić to przywódcy”. (Źródło: Şaban Sevinç)

Dowódcy, którzy ze względu na podeszły wiek i zły stan zdrowia mają przebywać na zwolnieniu dłuższym niż 1000 dni, zostają zwolnieni po odbyciu spotkania. To oczywiście uznaje obecny system, ale jednocześnie, zdaniem opozycji, „legitymizuje monopolistę”. Powstała sytuacja między tymi, których nazwiska przesłano Prezydentowi, a tymi, którzy tego nie zrobili. Czy opozycja nie powinna walczyć o zmianę całego systemu i wzbudzenie pragnienia i żądania sprawiedliwości dla wszystkich? Czy można osobno ocenić, że decyzje podjęte w sprawie Kobani były zgodne z uniewinnieniem emerytowanych generałów i że powołany z Sądu Najwyższego Prokurator Generalny nie zgodził się z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego? Począwszy od tego, co wydarzyło się w sprawie morderstwa Sinana Adesa, po niebezpieczeństwa, jakie stwarzają wzajemne posunięcia w Departamencie Policji w Ankarze, czy nie jest oczywiste, że ważne jest wyjaśnienie swojego stanowiska i stanowiska? Propozycja zastąpienia zbankrutowanego prezydenckiego systemu rządów (np. powrót do systemu parlamentarnego)?

W sobotę MHP, partner władzy i swoisty ośrodek władzy w państwie, oraz jej lider Devlet Paheli dali jasno do zrozumienia, co mają na myśli mówiąc „złagodzenie”:

„Nasze oczekiwania dotyczące gentryfikacji powinny mieć formę, a nie praktykę”..”

To, co Paheli nazywa „procesem”, to przede wszystkim ustawodawstwo i ramy tworzone przez ostatnie osiem lat. Zgodnie z orzeczeniami Trybunału Konstytucyjnego do ETPC, sytuacja nieprzestrzegania przepisów wymaga złożenia wniosku o zamknięcie, gdy uzasadniona jest krytyka. W tym wszystkim zapanował porządek; „Prawo”, które przekazuje wiadomość społeczeństwu, decydując się w jakiś sposób na ukrywanie się i dotykanie siebie nawzajem. Główna opozycja, nie rozumiem, na ile mają świadomość, że sposobem na złagodzenie i normalizację w całym tym systemie jest przedstawienie społeczeństwu nowej propozycji i wspólne jej sformułowanie, a także spotkanie się z nią. Rząd.

Podczas gdy to wszystko się dzieje, na porządku dziennym jest także kwestia samolotu i dziennikarzy na pokładzie. Pasażerowie samolotu wyczarterowanego przez İmamoğlu na Europejskie Igrzyska Olimpijskie 2027 w Stambule. Artykuły i porównania na temat Airbusa 330 Erdoğana czy Boeinga 737 İmamoğlu… Jakie to żałosne, że wspomina się o nich i omawia w oparciu o podobieństwa. Ale czy profil spoza tej sekwencji nie miałby większego znaczenia? Na przykład w przypadku zaplanowanego lotu; Być może w małych ilościach, jak powinno być, wszyscy dziennikarze, którzy przyjechali, sami pokrywali koszty podróży i zakwaterowania…

İmamoğlu to ważna postać polityczna, którą śledzę w swojej dziedzinie. Jego głosy w ostatnich wyborach pokazały, że jego relacje ze społeczeństwem i świadczone przez niego usługi miejskie, zwłaszcza pomoc społeczna, zostały docenione za jego wysiłki, nie alienując nikogo. Imamoglu i lider partii Özel jako pierwsi wyrazili obietnicę zmian w CHP. Obaj są ważnymi nazwiskami nie tylko dla swoich partii, ale także dla przyszłości Turcji. Powinni wykazywać się taką samą nietolerancją wobec krytyki, jak przywódcy sprawujący władzę. Powinni kłaść nacisk na przejrzystość negocjacji lub kalkulacji kosztów.

Ostatnia uwaga; W trzecim imieniu poza tym „podwójnym”. Według wyników ankiety pracuje cicho i dobrze, mówi mało, ale krótko; Mansoor Yawas, który spotkał się z ogromnym podziwem opinii publicznej… Trzy mocne nazwiska w CHP powinny nawiązać ze sobą dobre relacje i, co najważniejsze, powinny proponować nowe, a nie stare. Zakończę pytaniem. Jak stać się kochanym i zaufanym liderem w samolocie, którego używasz, w samolocie, który wynajmujesz i gościsz, lub na ulicach wśród ludzi na rynku? Tym, którzy twierdzą, że jedno i drugie jest ważne, ma swoje miejsce i wagę, sugeruję, aby przyjrzeli się najnowszej historii politycznej kraju i zobaczyli przykłady przywódców, którzy nie dostrzegali ludzi na ulicach, gdy „wzrastali”. Nie rozumiałem ich tak jak wcześniej.