Środowa wizyta prezydenta Erdogana w Kairze oznaczała zakończenie kolejnego etapu tureckiej polityki normalizacyjnej. Między Ankarą a Kairem zrodziło się pragnienie, aby zapomnieć o niemożliwym do pogodzenia charakterze trwającym 12 lat napięć i dążyć do nowej jedności władzy. Nie ma sensu angażować się w dyskusje na temat „klękania lub zawracania”, umieszczając na porządku dziennym przeszłe dyskursy. Ta wola jest dla Turgijewa ważna. Zakończenie polityki normalizacyjnej Tworzenie partnerstw strategicznych Dodanie nowego pierścienia do jego zasady. Jest to zmiana, która wpływa na regionalne równania sił na Bliskim Wschodzie, który wraz z kryzysem w Gazie wkroczył w nową erę. Era po powstaniu arabskim już się skończyła. Mocarstwa regionalne przeszły do nowego zrozumienia, widząc granice radzenia sobie z napięciami i konfliktami. Dużą częścią tej zmiany był fakt, że kraje znajdujące się na szczycie świata w epoce Trumpa zdały sobie sprawę, że ich ambitne plany (nawet dotyczące powstrzymania Iranu i Turcji) nie przyniosą skutku.
***
Administracja Bidena (styczeń 2021 r.) doszła do władzy nie tylko po to, aby położyć kres polityce maksymalnego nacisku stosowanej wobec Iranu, ale także zapoczątkować czterotorowy proces normalizacji na Bliskim Wschodzie: a) między Katarem a innymi członkami Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej (GCC) b) między Iranem a Arabią Saudyjską c) Turcją oraz między Arabią Saudyjską, ZEA, Izraelem i Egiptem d) Między Izraelem a krajami arabskimi…
Adaptacja do chaosu globalnego i regionalnego Kraje, które wyróżniają się w pokazie Ktoś jest Turcją Jego naturalna zasada Bardziej udany niż inne Wydaje się. Relacje pomiędzy członkami GCC Choć sytuacja się poprawiła, Katar jest oblężony Nie oznacza to jednak, że nastąpi powrót do przeszłości. irański Ożywienie między Arabią Saudyjską a Mediacja Chin wywarła wpływ.
Jasne jest jednak, że napięcie, które pojawiło się na Morzu Czerwonym po kryzysie w Gazie i zjawisko „prokurentów Iranu” nadal będzie rzeczywistością dla państw Zatoki Perskiej. Po raz kolejny izraelskie masakry w Gazie zakłóciły normalność między Tel Awiwem a stolicami arabskimi. Niedawno Riyad promował utworzenie państwa palestyńskiego wzdłuż granic z 1967 r. jako warunek normalizacji stosunków z Izraelem.
***
Türkiye natomiast poczyniła znaczne postępy w poprawie stosunków z wieloma krajami. Nowa pozytywna strona otworzyła się wraz z zatwierdzeniem członkostwa Stanów Zjednoczonych i Szwecji w NATO oraz zakupem samolotów F-16, kiedy osiągnęły one etap spotkania w sprawie współpracy na wysokim szczeblu z Grecją. Stosunki ze ZEA i Arabią Saudyjską osiągnęły punkt prawdopodobnie strategicznego partnerstwa. Przyjazd do Kairu I regionalny prezydent Erdoğan Zrobił nowy ruch w grze w szachy. Wizyta ustaliła wysoki poziom współpracy strategicznej w obszarach energii, handlu, inwestycji i obronności. Z drugiej strony Turcja wspierała Egipt w kryzysie w Gazie, wzmacniając jego politykę skupiania krajów regionalnych na kwestii palestyńskiej. Syria zniknęła z normalnej polityki prowadzonej przez Ankarę przez ostatnie trzy lata. Proces ten nie przyniósł pozytywnych rezultatów, gdyż administracja Damaszku jako warunek wstępny uzależniła wycofanie tureckiej obecności wojskowej w północnej Syrii. Masakry rządu Netanjahu w Gazie doprowadziły do odwrócenia normalności w stosunkach z Izraelem. W tym sensie Izrael jest jedynym krajem na Bliskim Wschodzie, który doświadcza odwrócenia normalnych tendencji. Ankara, Normalizacja Przekształcając je w partnerstwa strategiczne – powiedział sekretarz generalny Guterres Przygotowuje się na „wiek zamieszania”.
„Całkowity specjalista od muzyki. Komunikator. Ewangelista kulinarny. Typowy analityk. Praktyk kawy. Gracz”.