Gospodarka turecka: czy „prawosławne zasady” działają?

„Opuściliśmy najtrudniejszą część walki z inflacją”.

Minister skarbu i finansów Mehmet Simcek wypowiedział te słowa 11 lipca na posiedzeniu Tureckiego Stowarzyszenia Przemysłowców i Kupców (TÜSİAD).

Rzeczywiście, stwierdzenie „najgorsze dni w gospodarce mamy za sobą” było w ostatnich latach używane przez różnych urzędników rządowych, w tym przez prezydenta Recepa Tayyipa Erdogana.

Minister Shimsek przekonuje jednak, że tym razem gospodarka rzeczywiście weszła w okres ożywienia.

Błyskawica; Roczna inflacja spadła w czerwcu do 71,6 procent, spadek premii za ryzyko CDS i zmiany rezerw netto banku centralnego, które osiągnęły najwyższy poziom od 4,5 roku, skłoniły agencję ratingową Moody’s do pierwszego obniżenia ratingu kredytowego Turcji o dwa stopnie. Interpretują rozwój sytuacji, taki jak wzrost inflacji i spadek oczekiwań inflacyjnych na koniec roku do 43 procent, w wyniku wdrożonej polityki i ożywienia gospodarczego.

Po posiedzeniu gabinetu 16 lipca prezydent Erdogan podzielił się danymi na temat gospodarki i powiedział: „Zdecydowanie realizujemy nasz plan stabilności i reform. „Stopniowo uzyskujemy pozytywne rezultaty projektu i będziemy to robić” – powiedział.

Czy zatem program zarządzania gospodarczego rzeczywiście działa naprzeciw problemom tureckiej gospodarki, która w ostatnich latach przeszła okres wielkich zawirowań?

BBC po tureckuWśród ekspertów, którzy udzielili odpowiedzi na pytania, widać różnice w podejściu do opisu problemów gospodarki i odpowiedzi na to pytanie.

Przed ubiegłorocznymi wyborami prezydent Erdogan przekonywał, że wyższe stopy procentowe doprowadzą do wyższej inflacji. Niektóre polityki były wdrażane pod nazwą „Türkiye Economy Model” w latach 2021–2023.

W takich warunkach bank centralny mógł utrzymać koszty pożyczek na niskim poziomie i pobudzić wzrost gospodarczy.

Fed na pewien czas obniżył stopy procentowe, zmuszając sprzeciwiających się mu prezydentów do rezygnacji.

W ciągu kilku lat Turcja ucierpiała z powodu wysokiej inflacji, niskich rezerw banku centralnego i słabej liry tureckiej w stosunku do walut obcych.

Wielu wybitnych ekonomistów uważa tę politykę za główną przyczynę pogorszenia się gospodarki. Byli jednak tacy, którzy się z tym nie zgadzali.

Z drugiej strony czynniki zewnętrzne, takie jak pandemia Covid-19, wojna na Ukrainie i problemy na poziomie krajowym, takie jak trzęsienie ziemi z 6 lutego 2023 r., zdaniem urzędników rządowych negatywnie wpłynęły na gospodarkę światową. Bilanse ekonomiczne.

Po wyborach w 2023 r. rząd dokonał „odwrócenia się” w polityce gospodarczej.

Obejmując urząd minister Şimşek powiedział, że kraj nie ma innego wyjścia, jak tylko powrócić do „racjonalnego stanu”, aby zapewnić przewidywalność gospodarki.

Dokonano także przeglądu zarządzania Bankiem Centralnym (CB). Nowa administracja banku centralnego podniosła pierwszą stopę procentową w czerwcu 2023 r., po 27 miesiącach.

W ciągu 9 miesięcy stopy procentowe zostały podniesione z 8,5 proc. do 50 proc.

Te i podobne kroki zostały opisane jako „powrót do ortodoksji monetarnej i fiskalnej”.

Chociaż polityka ta dostarcza pozytywnych wiadomości rynkom światowym i międzynarodowym instytucjom finansowym, istnieją różne opinie na temat tego, czy jej kontynuacja powinna się udać, czy nie.

Członek wydziału Uniwersytetu Zaim w Sabahat prof. Dr. İbrahim Güran Yavaş ocenia, że ​​ogólna sytuacja tureckiej gospodarki jest „niezbyt negatywna”.

Powiedział, że turecka gospodarka wykazuje stały wzrost w sektorach produkcji, zatrudnienia i wzrostu. Dr. „W ostatnich latach w sektorze finansowym występowały jedynie problemy i podejmowano działania przeciwko niemu” – mówi Soft:

„Można powiedzieć, że nowa administracja gospodarcza dokonała ważnych posunięć, aby ustabilizować równowagę w sektorze finansowym, przewidzieć kurs walutowy i wyeliminować niektóre problemy strukturalne poprzez wdrażanie tradycyjnej polityki. Faktycznie, dzięki podjętym miarom inflacji, roczna inflacja spadła w zeszłym miesiącu. „To będzie trwało aż do Sylwestra”.

Członek wydziału Uniwersytetu w Koç, prof. Dr. Selva Demirolf W gospodarce rozwiązania doraźne mogą przynieść rezultaty, ale nie wyeliminują problemów strukturalnych:

„Obecna administracja powróciła do przyjętej na całym świecie konwencjonalnej polityki i stopniowo podwyższała stopy procentowe o 41,5 punktu bazowego, aby zmniejszyć popyt. Gdyby pozwolono im podjąć niezależne kroki na ścieżce, którą rozpoczęli, pozostali zaangażowani i dokończyli to, co rozpoczęli, bez ulegając naciskom politycznym lub dokonując przedwczesnych obniżek stóp procentowych, inflacja uległaby zmniejszeniu”. Możemy go ponownie zobaczyć na poziomie 7-8 proc.

„W ten sposób mogą przywrócić wiarygodność banku centralnego, ponownie zwiększyć rezerwy walutowe i naprawić poważne szkody spowodowane polityką, zwłaszcza po wrześniu 2021 r.”

prof. Dr. Kierując się tą determinacją Demirolf stwierdza: „Nie należy jednak zapominać, że w dotychczas opracowanych politykach skupiono się głównie na perspektywie krótkoterminowej i że nie opracowano jeszcze kompleksowego planu rozwoju, który spełniałby potrzeby strukturalne tureckiej gospodarki i wdrożone.”

Berlińska Szkoła Ekonomii i Prawa, wykładowca doc. Dr. Ümit Akçay jest natomiast zdania, że ​​nowy plan nie jest skuteczny.

doc. Dr. Ocena procesu Akseya od czasu objęcia urzędu przez Şimşka: „Mimo że stopy procentowe zostały podniesione z 8 do 50 procent, inflacja podwoiła się, a lira turecka znacznie straciła na wartości. „Ta sytuacja pokazuje, że ortodoksyjny plan ministra Şimşka, który jako główne źródła inflacji uznaje silny popyt krajowy i wzrost płac, jest nieskuteczny” – skomentował.

doc. Dr. Akçay argumentuje, że kryzys kosztów utrzymania to obecnie najpilniejszy problem, przed którym stoi turecka gospodarka.

Jakie zatem wydarzenia mogą nastąpić w gospodarce w nadchodzącym okresie?

Minister Şimşek mówi: „Jesteśmy zaangażowani w zmniejszenie inflacji, zmniejszenie deficytu obrotów bieżących, ustanowienie dyscypliny budżetowej i rozwiązanie problemów strukturalnych”.

Jeśli chodzi o inflację, twierdzi, że roczna inflacja może spaść w przyszłym miesiącu do 60 procent, w następnym do 50 procent, a w nadchodzących miesiącach może spaść poniżej 50 procent.

Według banku centralnego oczekiwana inflacja na koniec 2024 roku wynosi 38 proc.

prof. Dr. Soft oczekuje, że inflacja w nadchodzącym okresie będzie umiarkowana:

„Możliwe jest także obniżenie jej do 30, ale spodziewamy się, że najgorzej będzie w przedziale 40-45. Można powiedzieć, że tendencja spadkowa inflacji będzie kontynuowana. Trzeba będzie jednak podjąć pewne kroki, aby ją obniżyć do wartości jednocyfrowych do roku 2026.

doc. Dr. Akçay uważa także, że w nadchodzących miesiącach inflacja ulegnie obniżeniu, przede wszystkim za sprawą efektu bazy.

„Jednak spadająca inflacja nie oznacza, że ​​kryzys kosztów życia się skończył. „Bez podwyżek płac realnych i znaczącego wsparcia dla klas niższych kryzys kosztów życia będzie trwał nadal” – mówi doc. Dr. Akkai.

Argumentuje: „Jeśli polityka ministra Shimska będzie kontynuowana, cały ciężar procesu inflacyjnego spadnie na barki pracowników najemnych, co zaostrzy „szok dystrybucji dochodów”, który definiuje on jako nagły spadek udziału siły roboczej. Gwałtowny spadek dochodu narodowego i dystrybucji dochodów w Turcji.”

prof. Dr. Demirolf natomiast uważa, że ​​odbudowa jest procesem wolniejszym niż rozbiórka.

„Trudno mu dopuścić do spadku inflacji do jednocyfrowego poziomu, chyba że w ciągu 3 lat po wyborach powszechnych dopuści się poważną recesję” – zauważył profesor. Dr. Demirolf mówi: „To, czy to potrwa długo, zależy od bieżącej polityki i tego, jak długo potrwa nowy blok gospodarczy, co nie jest pewne”.

„Jeśli bank centralny nie powróci na ścieżkę stabilności i niedźwiedzi, którą nakreślił w raporcie o inflacji, może prędzej czy później osiągnąć stabilność cen, ale wymaga to większego wsparcia dla polityki pieniężnej niż procesu wspieranego polityką fiskalną i reformami strukturalnymi”.

Eksperci różnią się co do tego, co zrobić, aby przeciwdziałać temu, co dzieje się w gospodarce.

prof. Dr. Według Yavasa główną przyczyną problemów tureckiej gospodarki jest to, że ma ona cechy kraju rozwijającego się.

prof. Dr. Wyjaśnia swoje zalecenia dotyczące delikatniejszych rzeczy w następujący sposób:

„Szczególnie przejście ze średniego poziomu dochodów na wyższy poziom dochodów wymaga znacznych ruchów. Turcja jest uzależniona od źródeł zagranicznych, szczególnie energii, a deficyt obrotów bieżących negatywnie wpływa na podejmowanie tych posunięć. Dlatego Turcja musiała podjąć kroki, które powinna była podjąć w latach 60., 70., 80. i 90. dopiero po 2000 roku.

„Zwłaszcza dywersyfikacja różnorodności energetycznej i osiągnięcie zrównoważonych źródeł energii sprawi, że Turcja stanie się niezbędną gospodarką zarówno dla Europy, Azji Środkowej, Afryki, jak i Bliskiego Wschodu”.

prof. Dr. Demirolf wierzy, że turecka gospodarka może się poprawić, koncentrując się na długoterminowej polityce zrównoważonego rozwoju.

„Należy zacząć od radykalnej reformy prawnej, która wzmocni ramy instytucjonalne.

„Przyczyną chronicznego problemu inflacyjnego, jakiego doświadcza Turcja, jest to, że nasz bank centralny nie wie, jak zapewnić stabilność cen. Jednak z jednej strony bank centralny narażony na presję polityczną nie może spowalniać gospodarki w takim zakresie i czasie chce, a z drugiej strony nasza produkcja opiera się na importowanych dobrach pośrednich i finansowaniu zewnętrznym. Organizacja walczy z inflacją.

„Niezależny bank centralny wzmocni praworządność i przyciągnie bezpośrednie inwestycje zagraniczne, co jest niezbędne dla długoterminowego, zrównoważonego wzrostu. Silne instytucje i przejrzystość będą sprzyjać efektywności. Reformy strukturalne będą zachęcać do innowacji i zmieniać punkt ciężkości. Długoterminowo”.

doc. Dr. Z drugiej strony Akke opowiada się przede wszystkim za zwalczaniem kryzysu kosztów utrzymania i ustanowieniem bardziej sprawiedliwej struktury gospodarczej:

„Aby przezwyciężyć kryzys kosztów utrzymania, polityka powinna koncentrować się na obniżeniu kosztów klas wyższych poprzez progresywne opodatkowanie i środki fiskalne, jednocześnie wspierając klasy niższe poprzez ograniczanie usług publicznych, z których korzystają, i cięcie podstawowych kosztów konsumpcji, takich jak mieszkalnictwo, transport i żywność.” Takie podejście się opłaca. Odciąży odbiorców i stworzy bardziej sprawiedliwą strukturę gospodarczą.”