Ekonomia polityczna oszczędności a wybory w 2024 r

Sama Turcja nie weszła jeszcze w okres wyborczy.

Dwie największe partie tworzące sześciopartyjny stół (CHP i İYİP) są w dalszym ciągu zajęte sprawami wewnętrznymi, a pozostałe ich elementy poświęcają czas na aklimatyzację nowo wybranych przedstawicieli do parlamentu po otwarciu Wielkiego Narodowego Tureckiego. Zgromadzenie Ustawodawcze. Jeśli spojrzymy z szóstego harmonogramu na silny sprzeciw wobec polityki oszczędnościowej, którą administracja gospodarcza stopniowo zaczęła egzekwować, znajdziemy raczej milczącą aprobatę niż sprzeciw. Krytycy ekonomiczni, którzy przed wyborami wypowiadali się najgłośniej w mediach społecznościowych, teraz opowiadają się za rządem.

Rząd zaciska pasa z gospodarką, starając się jednocześnie kształtować politykę w oparciu o nowy program konstytucyjny.

W artykule omawiam ekonomię polityczną, jaką tworzy prowadzona przez rząd polityka oszczędnościowa oraz jej wpływ na wybory w 2024 roku.

Rośnie inflacja i stopy procentowe

Zacznijmy od wzrostu gospodarczego. Według danych dotyczących indeksu cen towarów i usług konsumenckich (CPI) opublikowanych na początku tego tygodnia roczna inflacja wyniosła 61,53 proc., chociaż we wrześniu inflacja cen spadła do 4,75 proc. miesiąc do miesiąca. stało się. Władze gospodarcze przyjmują także do wiadomości, że roczna inflacja będzie nadal rosła. Zatem zamiast okresu, w którym inflacja jest pod kontrolą, mamy kontinuum rosnącej inflacji.

Podczas gdy koszty życia stale rosną, stopy procentowe rosną, a wdrażanie programów oszczędnościowych postępuje. Choć spółki w dalszym ciągu będą w stanie zaabsorbować część negatywnych skutków podwyżek stóp procentowych dzięki super zyskom, jakie osiągnęły w ostatnich latach, sytuacja ta nie potrwa długo. Bo oprócz sektora spożywczego kurczenie się gospodarki następuje także w sektorze produkcyjnym. sygnały zaczął przychodzić.

Już niedługo zaczniemy słyszeć o firmach mających problemy z obsługą lub spłatą kredytów. Już Twoje inwestycje Zakończenie Zaczęły napływać wieści o decyzji firmy. Dlaczego to jest ważne? Dezinwestycje są jednym z najważniejszych czynników wzrostu bezrobocia. Dlatego w wyniku działań oszczędnościowych wkrótce zacznie rosnąć bezrobocie.

Chociaż Szef CBRT Choć twierdzi, że „inflację można osiągnąć bez uszczerbku dla wzrostu gospodarczego”, czeka nas obecnie okres, w którym inflacja i stopy procentowe rosną jednocześnie, koszty życia rosną w obliczu stagnacji gospodarczej, a bezrobocie zaczyna rosnąć. wzrastać. Sytuacja ta zwykle podważa legitymację społeczną rządów w ogóle. Jednak ze względu na naszą sytuację „skonsolidowania z rządem opozycji”, rząd stosunkowo łatwo wchodzi do procesu wyborczego.

Młotek i gwóźdź

„Popyt krajowy pozostaje silny” oznacza, że ​​z wypowiedzi kierownictwa gospodarczego wynika, że ​​stopy procentowe będą dalej podnoszone w celu ograniczenia popytu krajowego. Nie jest nawet omawiane, jak skuteczna jest polityka pieniężna w kontrolowaniu bieżącej inflacji. Pozwól, że otworzę to w ten sposób. W przypadku pracowników najemnych koszty wyżywienia, transportu i zakwaterowania stanowią dużą część ich całkowitych wydatków.

Spójrzmy na przykład na wzrost cen żywności. Według danych Antalya Commodity Exchange Market Index za wrzesień, wskaźnik ilości owoców spadł o 67,33 procent rok do roku, podczas gdy wskaźnik cen wzrósł o 199,33 procent. zwiększony. Innymi słowy, problem polega na tym, że wielkość produkcji spadła i dlatego cena wzrosła. Jednak zgodnie z systemem antyinflacyjnym wdrażanym przez administrację gospodarczą, chwalonym przez mainstreamową opozycję, produkcja będzie dalej ograniczana przez podwyżki stóp procentowych!

Weźmy ceny domów. Jak poradzić sobie z rosnącymi czynszami lub kryzysem mieszkaniowym w dużych miastach poprzez podwyższenie stóp procentowych? I odwrotnie, czy nie przewiduje się, że rosnące stopy procentowe spowolnią sektor mieszkaniowy i ograniczą obecną produktywność? Próba kontrolowania cen żywności poprzez podnoszenie stóp procentowych zamiast planowania produkcji; Twierdzenie, że podniesienie stóp procentowych zamiast polityki zwiększającej zasoby mieszkaniowe rozwiąże ten problem, jest jak postrzeganie każdego problemu jako gwoździa z młotkiem w dłoni.

Przykłady można mnożyć, ale sedno sprawy jest następujące: zgodnie z ramami polityki gospodarczej realizowanej przez rząd dwa „skuteczne” sposoby zmniejszenia popytu to tłumienie płac realnych i zwiększanie bezrobocia.

Inflacja będzie spadać w ten sposób. Jeśli zwrócić uwagę, nie poruszono żadnych kwestii, takich jak opodatkowanie wysoce dochodowych firm w okresach inflacji lub wpływ zachowań cenowych firm na inflację. Dokonany tu dobór klas powoduje, że ciężar kryzysu kosztów życia spada na barki pracowników.

Nie jest to jednak bynajmniej rozwiązanie problemów gospodarczych Turcji. Według tego modelu jedynym warunkiem niskiej inflacji jest pozostawienie ludzi na zawsze bezrobotnych lub biednych, dopóki nie stracą już siły nabywczej! Z doświadczeń faszyzmu ostatniego stulecia widzimy, jak może to mieć „wybuchowy” wpływ na społeczeństwo.

Ekonomia polityczna oszczędności

Mark Blyth, ekonomista polityczny z Brown University w USA, opisuje politykę oszczędnościową jako „niebezpieczną ideę” (Oszczędności: historia niebezpiecznego pomysłu) NitkaIlustruje przykładami historycznymi, jak polityka oszczędnościowa odegrała ważną rolę w powstaniu faszyzmu.

Uderzający jest następujący przykład historyczny: dojście faszystów do władzy w Niemczech nastąpiło dopiero po hiperinflacji w latach dwudziestych XX wieku, jak powszechnie donoszono. Choć inflację udało się opanować na początku lat trzydziestych, faszyści doszli do władzy wraz z upadkiem partii centrowych w wyniku masowego bezrobocia spowodowanego deflacją i kontynuacją polityki oszczędnościowej (zob. zwłaszcza s. 194–195).

Doświadczenia różnych krajów dotyczące tego, jak polityka oszczędności doprowadziła do faszyzmu, opublikowane w zeszłym roku przez Clarę E. Sprawdź nową książkę Matte’a (Mandat kapitałowy: jak ekonomiści wymyślili politykę oszczędnościową i utorowali drogę faszyzmowi) można zobaczyć. Nie zanudzając tematu przykładami historycznymi, przejdźmy do teraźniejszości.

W zeszłym tygodniu Adam Tooze w „Financial Times”. W swoim eseju Na przykładach Wielkiej Brytanii i Niemiec wyjaśnia, że ​​sytuacja, w której wdrażane są środki oszczędnościowe i zmuszane do przyjmowania dużej liczby pracowników migrujących w celu podtrzymania wzrostu gospodarczego, może mieć „wybuchowe” skutki i wzrost popularności skrajnej prawicy. Na tym się opierano. Zwłaszcza w Niemczech Duce zwraca uwagę, że rasistowska skrajnie prawicowa partia AfD osiągnęła w sondażach opinii publicznej status drugiej partii i wzywa do zwiększenia inwestycji publicznych, szczególnie w mieszkalnictwie, edukacji, zdrowiu i opiece społecznej, a nie w polityce oszczędnościowej. .

Wybory 2024

Zakończmy to. Oczywiście rysowanie bezpośrednich podobieństw między Turcją a historycznymi i obecnymi przykładami, o których wspomniałem powyżej, może nie być właściwe. Możemy jednak powiedzieć tyle: fakt, że rząd i główna opozycja doszły do ​​porozumienia w sprawie polityki oszczędnościowej, zwiększa przestrzeń dla świeckich lub islamistycznych sił skrajnie prawicowych i faszystowskich w kształtowaniu polityki kraju.

Na tym etapie coraz ważniejsze staje się to, kto i przy pomocy jakiej retoryki i programu będzie realizował opozycję wobec rządowego programu oszczędnościowego. To, czy elementy Sojuszu Pracy i Wolności, opozycyjna lewica i szersze siły lewicowe będą mogły interweniować w tę lukę w polityce kraju, będzie miało kluczowe znaczenie dla krajobrazu politycznego w nadchodzącym okresie. W przeciwnym razie cykl „prawo za prawo” opisują Fatih Elder i The Nowe formyBędzie mieć wpływ na wybory w 2024 r.