Rozwój technologiczny oddzielił jednostki od relacji wzmacniających spójność społeczną i konkurencyjne środowisko oraz wprowadził jednostki w świat samotności, zmuszając je jednocześnie do życia samotnie w wirtualnym technologicznym wszechświecie. Badanie tych przypadków, szczególnie powszechnych w Japonii, uznano za objaw tego rozłączenia technologicznego. Termin hikikomori, co po japońsku oznacza „ucieczkę społeczną”, został po raz pierwszy ukuty przez nastoletniego psychiatrę Tamaki Saitę.
W rzeczywistości zaburzenie to jest przejawem samotności, jednego z największych problemów naszych czasów, w innej funkcji niż technologia. Kolejną rzeczą, którą należy tu zakwestionować, są kapitalistyczne stosunki produkcji. To, co niekwestionowane i nie dzielone, to nie życie, ale zmęczenie dryfujące ku śmierci.
Nie nazywaj mnie towarzyskim
Hikikomori odnosi się do ludzi żyjących w długotrwałej izolacji od interakcji społecznych. Stosuje się go, gdy ludzie unikają interakcji społecznych, często w domu przez sześć miesięcy lub dłużej. Chociaż najczęściej występuje u młodych ludzi, może dotknąć ludzi w każdym wieku. Schorzenie, które rozpoczyna się w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości, utrudnia rozwój umiejętności społecznych jednostki. Ludzie z hikikomori; Często spędzają dni samotnie i unikają interakcji ze środowiskiem, unikając kontekstów społecznych, takich jak szkoła, praca czy rodzina. Chęć trzymania się z dala od społeczeństwa może być dobrowolna lub wynikać z różnych istotnych czynników. Czynniki te obejmują konflikty rodzinne, presję rówieśniczą, bezrobocie i czynniki stresogenne psychospołeczne, takie jak niepowodzenia w nauce lub w miejscu pracy.
Idźcie ludzie, niech przyjdzie ekran
Indywidualne czynniki psychologiczne są jedną z głównych przyczyn zjawiska hikikomori. Cechy osobowości, stan zdrowia psychicznego i traumatyczne doświadczenia z poprzedniego życia odgrywają ważną rolę w chęci trzymania się z dala od społeczeństwa. Problemy psychiczne, takie jak brak pewności siebie, brak umiejętności społecznych, depresja, zaburzenia lękowe i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne mogą również prowadzić do hikikomori. Ponadto traumatyczne doświadczenia, takie jak znęcanie się nad rówieśnikami, niepowodzenia w nauce lub w szkole, powodują, że jednostki unikają środowisk społecznych i podejmują izolowane życie.
Uważa się, że dynamika w rodzinie jest ważnym czynnikiem w pojawianiu się przypadków hikikomori. Struktura rodziny, relacje między rodzicami a jednostką oraz interakcje między rodzinami w ogromnym stopniu wpływają na zachowania społeczne i psychologię jednostki. Nadopiekuńcza, represyjna lub zaniedbująca postawa rodzicielska może spowodować wycofanie się dziecka ze świata społecznego i izolację.
Rozprzestrzenianie się technologii i mediów cyfrowych odegrało kluczową rolę w zwiększaniu się liczby przypadków hikikomori wśród młodych ludzi. Chociaż platformy cyfrowe, takie jak Internet, media społecznościowe i gry wideo, zapewniają ucieczkę od realnego świata, mogą również sprawić, że jednostki poczują się bardziej komfortowo w środowiskach wirtualnych i pogłębią więzi społeczne. Alternatywne rzeczywistości i interakcje oferowane przez świat cyfrowy mogą osłabiać umiejętności społeczne jednostek i interakcje ze światem rzeczywistym. Efekty technologiczne odgrywają główną rolę w zwiększaniu częstości występowania hikikomori i zachęcają jednostki do wycofywania się z życia społecznego.
Nawet pójście do pracy to za dużo
Najbardziej zauważalnym objawem hikikomori jest to, że ludzie przebywają w pomieszczeniach zamkniętych przez dłuższy czas i są całkowicie odizolowani od świata zewnętrznego. Hikigomori izoluje jednostkę od społeczeństwa, spędzając miesiące lub lata bez wychodzenia z domu, chodzenia na wydarzenia towarzyskie, do szkoły lub pracy. Ludzie, którzy decydują się pozostać w domu, unikają wymagań i presji świata zewnętrznego, tracąc jednocześnie możliwości społeczne i zawodowe.
Osoby cierpiące na hikikomori mają ograniczony kontakt z przyjaciółmi, a nawet członkami rodziny. Sytuacja ta obejmuje unikanie interakcji społecznych; Może to obejmować opuszczenie zajęć, transport publiczny i posiłki rodzinne. Ciągłe unikanie dodatkowo osłabia umiejętności społeczne danej osoby i pogłębia jej izolację.
Osoby mogą przestać chodzić do szkoły lub pracy. Długotrwała izolacja może również prowadzić do niepowodzeń w nauce lub zwolnienia. Wycofywanie się z edukacji lub pracy negatywnie wpływa na pewność siebie i niezależność jednostki. Hikigomori często wiąże się z depresją, stanami lękowymi i innymi problemami psychicznymi.
Hikikomori często zaniedbuje higienę osobistą i higienę. Jeśli ludzie nie dbają o siebie, zmniejsza to ich zainteresowanie i troskę. Zaniedbywanie higieny osobistej może prowadzić do problemów zdrowotnych i jeszcze bardziej obniżyć poczucie własnej wartości.
Leczenie cierpliwe i długotrwałe
Leczenie poszczególnych osób wymaga kompleksowego i wieloaspektowego podejścia, dostosowanego do indywidualnych potrzeb danej osoby. Podczas leczenia stosuje się jednocześnie leki psychologiczne, społeczne, a czasem i narkotyki. leczenie; Ma na celu pomóc jednostce w ponownej integracji ze społeczeństwem, poprawie jej umiejętności społecznych i przezwyciężeniu problemów ze zdrowiem psychicznym.
Terapia behawioralna pomaga osobom z hikikomori poprawić ekspresję emocjonalną i umiejętności społeczne. Ma na celu zmniejszenie lęku jednostki przed opuszczeniem domu i angażowaniem się w interakcje społeczne. Terapia rodzinna jest ważna dla wzmocnienia komunikacji i relacji w rodzinie. Może to pomóc osobie z hikikomori poczuć się bardziej komfortowo w środowisku rodzinnym i zmniejszyć jej skłonność do wycofywania się w społeczeństwie. Rozwijanie umiejętności społecznych pomaga osobom hikikomori ponownie zintegrować się ze społeczeństwem. Edukacja i poradnictwo zawodowe mogą ułatwić adaptację jednostki do społeczeństwa.
Proces leczenia powinien być dostosowany do konkretnej sytuacji i potrzeb osoby z hikikomori. Wymaga długoterminowego i cierpliwego podejścia, a jego celem jest ponowna integracja jednostki ze społeczeństwem.
„Profesjonalny guru sieci. Przyjazny odkrywca. Miłośnik jedzenia. Ogólny rozrabiaka. Miłośnik telewizji. Nieuleczalny fanatyk piwa”.