Barış Terkoğlu: Czy Abdulhamid to zrobi?

Niestety nie udało mi się wsiąść do wehikułu czasu i cofnąć się w czasie. Jednak biorąc do ręki pióro, należy opowiadać wyłącznie prawdę.

– Nie zmarnuj tego, Abdulhamidzie. Mówię o problemie. Czy wiesz? Ebrara, Abdulhamid Kiedy odpowiedziałem osobie zwanej muzułmanami – Czy powiedziałeś sułtanowi Abdulhamidowi? Wstał… w oparciu o legendę o Abdulhamidzie i zastrzelił kobiety grające w siatkówkę… Czy nie powinniśmy porozmawiać o różnicy pomiędzy snem Abdulhamida a rzeczywistością dla muzułmanów?

Fezley Kadir MısıroğluSłucham jego rozmowy z dnia 14 lutego 2015 r. Şadiye Sultan jest chory i leży na żelaznym łóżku. Zdjęcie Abdulhamida na ścianie. Mısıroğlu, wielbiciel jego ojca, odwiedził go z szacunku. Mısıroğlu był wściekły, gdy Şadiye Sultan zakrył głowę: „Ma 90 lat, idziesz do niej, a ona ma pudełko i szminkę na ustach”. Historia kończy się upokorzeniem Şadiye Sultana Mısıroğlu.

Misıroğlu, „Nie oszukujmy się, Abdulhamid jest fanem muzyki europejskiej”. Zaczyna mówić o Abdulhamidzie. „Usłyszał fortepian, Donizettiego– To prawda, że ​​umieszczono go w pałacu. On mówi. W rzeczywistości Şadiye Sultan, którą odwiedziła Mısıroğlu, pamięta, jak ojciec dał jej fortepian i śledziła hiszpański balet i tańce. Według Mısıroğlu Abdulhamida: „Zajmował się też sprawami bezużytecznymi”T!

Nie tylko to. „Malował obrazy nagich kobiet”, „Zawiesił na ścianie wiersze poetów, którzy obrażali Koran” Khalif powiedział Abdulmecyd Do „Mogę ci pokazać jej zdjęcie w kostiumie kąpielowym na plaży”. Kończy swoją historię, stawiając własną diagnozę Osmanogullari: „Zniszczyli pałac i dynastię!”

Mısıroğlu także wpatruje się tępo w dzieła Abdulhamida, malarza, który malował portrety kobiet!

Abdulhamid nic nie zrobił!

Kontynuacja Grupy Islamskiej Nurettin Yıldız Złożył także skargę na Abdulhamida. „Co zrobił Abdulhamid? Siedział z córką i tam brał lekcje gry na fortepianie. (…) Czy zakon ma czas na grę na pianinie?

Według niego Abdulhamid nic nie zrobił!

Nie mogą temu zaprzeczyć! Jego wnuk Osmana ErdukurulaKu pamięci, powiedział w telewizji, przyszedł i znalazł ich: „Mój dziadek pił rum i mówił ojcu, że nie jest to zabronione, spójrz na Koran, jest tam napisane wino, nie ma wzmianki, czy jest zrobione z cukru. Pomińmy słowa jego prywatnego sekretarza: „On się nie modlił”.

Nie mówmy, że jesteśmy to winni Fabryce Szampana. dr Atifa Hussaina Według wspomnień Beya, niech Abdulhamid opisał siebie:

„Szczerze mówiąc, jestem Turkiem, ale wolę europejskie melodie, opery i operetki od melodii tureckich… ponieważ Turcja jest mała. Usypia ludzi. Poza tym Mahamowie, których nazywamy Turkami, nie są Turkami. Wywodzi się z języka greckiego i perskiego. (Ais erce yuxel, II. Abdulhamid: artysta i mecenas sztuki, sułtan)

Nie zagłębiałem się w słynne przemówienie Saida Nursiego, który współpracował z unionistami przy obaleniu Abdulhamida, ani w obelgi „sowa, tchórz, przeklęty, okrutny” rzucane pod jego adresem przez Mehmeda Akifa. Krótko mówiąc, islam stworzył Abdulhamida „nic nie robić” Krytykuje.

Islamizm również pozostaje w tyle

Przejdźmy do poważnych nauczycieli historii…

Ilbera Ordeiliego – Patrząc na Imperium Osmańskie: „Wolał włoskie opery i operetki, a nie muzykę turecką. W jego prostym życiu zdominowały europejskie metody.

Halil Inalcik – Devlet-i 'Aliye IV: „Abd al-Hamid założył szkoły średnie, które rozwinął w latach osiemdziesiątych XIX wieku jako koncepcję danzymatystyczną. Zjednoczył Greków, Żydów, Ormian i muzułmanów w jednej szkole. W ten sposób faktycznie powstał zachodni system edukacji. „Abd al-Hamid stworzył pokolenie, które przyjęło Zachód pod względem idei i filozofii”.

Gdybyśmy żyli sto lat temu, dzisiaj widzielibyśmy Abdulhamida. ErdoganaBędziemy krytykować tak, jak nas krytykowano. Ponieważ Abdulhamid chciał, aby kultura tamtych czasów istniała w pałacu, w edukacji, a nawet w społeczeństwie, ale nie w systemie. Naszym zdaniem było to podejście konserwatywne. Ale nie możemy wyrządzić mu niesprawiedliwości. Za Abdulhamidem stoi dzisiejszy islamizm, skażony kolaboracją imperializmu.

Istnieje ogromna przepaść pomiędzy Abdulhamidem z historii a Abdulhamidem z ich snów. Gdyby córki Abdulhamida, które w zeszłym stuleciu dzięki łasce ojca zetknęły się z tańcem i muzyką klasyczną, żyły dzisiaj, zobaczylibyśmy je z czerwoną szminką na meczu siatkówki. Z drugiej strony nasi muzułmanie wciąż krytykują nawet Abdulhamida za to, że go nie wspierał. Ci, którzy szukają „antagonizmu” nawet u kobiet bijących piłkę, na próżno działają w cieniu imienia Abdulhamid, którego nie znają.

Niektórzy bohaterowie, tacy jak Robin Hood, nigdy by nie żyli. Ci, którzy utrzymują ich przy życiu „Chcę taki być” To są jego ideały. Dlatego uderzenie piłki nad siatką nadal jest bardziej autentyczne i przemieniające niż pusta gadka!