Hawking to typologia naukowca i jego zła wiara

W Hawkingu uderzyło mnie to, że podobnie jak Carl Sagan wiedział dokładnie, co powiedzieć swojemu czytelnikowi i jak to powiedzieć. Głównym punktem Hawkinga, który przykuwał moją uwagę w każdej książce i artykule, które przeczytałem, było to, że całym sercem wierzył w zjawisko, które nazwał „prawami nauki”.

Myślę, że ci, którzy należą do „zaprzeczenia natury”, o którym mowa w ostrzeżeniu na początku Traktatu o naturze, obejmują tych, którzy mają niezachwianą wiarę w prawa nauki. Z łatwością widzimy Hawkinga jako jednego z „Tabiunes”. Naturalizm był pozytywizmem w ramach nakreślonych przez Auguste’a Comte’a przez ostatnie dwa stulecia. Przez ponad dwa stulecia pozytywizm był jedyną wiarą wyznawaną w kręgach filozoficznych. W świecie naukowym pozytywizm występuje jako „scjentyzm”.

Pozytywizm i nauka; Jest to filozofia, która próbuje opisać wszechświat w sposób czysty i obiektywny, wolny od teologii i metafizyki. Sprzeciwia się temu, że „początek i kontynuacja istnienia opiera się na Stwórcy”.

Scjentyzm to przekonanie, że powstanie, rozwój i zmiana wszechświata są określone przez prawa nauki, innymi słowy prawa natury. W tym sensie pozytywizm jest sposobem, w jaki przejawiała się filozofia materialistyczna w ciągu ostatnich dwóch stuleci, jednym z najbardziej dyskutowanych typów filozoficzno-świeckich. Teraz trzeba wierzyć i nalegać na pozytywizm, aby przedstawić odbicia Imion i Atrybutów Allaha objawione we wszechświecie jako prawa natury lub nauki.

Co więc sprawia, że ​​ktoś wierzy w pozytywizm? Badiuddin wyjaśnia to ogólnie, że „nie są w stanie dostrzec celu swojego zawodu”. Pozytywiści nie widzą wnętrza swojej profesji, ignorując fundamentalną różnicę między „działaniem naukowym” a „interpretacją tego, co uzyskuje się dzięki działalności naukowej”. Badiuddin powiedział: „Opowiedz nam o naszym stwórcy; Nasi nauczyciele nam o tym nie powiedzą”, zwracając uwagę na tę różnicę, odpowiadając na pytanie: „Każda nauka, którą czytasz, mówi o Stwórcy w swoim własnym języku; Zapytaj naukę, a nie swoich nauczycieli.” Według tego podejścia, na przykład Hawking jest osobą, która, jak wielu przyrodników, interpretuje otrzymane dane naukowe zgodnie z własnymi przekonaniami, czyli zgodnie ze swoim rozumieniem nauki.

Cóż, czy możemy kwestionować to, co mówi wielki „nauczyciel” nauk ścisłych, taki jak Hawking? Czy jesteśmy w stanie zmierzyć się z zaawansowanym fizykiem teoretycznym takim jak on i odkryć prawdę bez potępienia przez jego idee?

Jest to możliwe, mówi Nursi, w tekście Natury: „Jaka jest główna przyczyna istnienia?” Pokazuje, wyjaśniając, dlaczego trzy różne pomysły podane w pytaniu są błędne. Jak pokazuje Badiuddin, bardzo możliwe staje się krytykowanie podejścia Hawkinga do egzystencji i ważenie jego szacunków.

Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że jest zaskakujące, że teoretyk, który jest wystarczająco kompetentny, aby dyskutować o fizyce kwantowej, nadal wierzy w prawa natury i nauki oraz obstaje przy materializmie. Ponieważ zrozumiano, że „prawa naukowe”, które pojawiły się wraz z 3 wiekami badań naukowych i ich interpretacjami w ramach filozofii materialistycznej, nie mają zastosowania do wszechświata subatomowego, obszaru badań fizyki kwantowej. . Chociaż ta sytuacja jest oczywista, podkreśla pogląd filozofii materialistycznej; Zamiast wierzyć w to, co ujawnia nauka, ślepo upieraj się przy zrozumieniu nauki, która stała się religią.