Technika polega na specjalnych perforacjach, które pozwalają skórze lepiej przylegać i poruszać się wraz z mechanicznymi częściami robota.
Zmiany te mogą znacząco wpłynąć na badania medyczne, testy kosmetyczne i rozwój bardziej realistycznych robotów.
Rozwój systemów biohybrydowych
Badania prowadził profesor Shoji Takeuchi z Uniwersytetu Tokijskiego.
Laboratorium Takeuchi, pioniera w dziedzinie robotyki biohybrydowej, podjęło kilka innowacyjnych projektów, takich jak chodzące miniroboty wykorzystujące biologiczną tkankę mięśniową, mięso hodowane w laboratorium wydrukowane w 3D oraz samonaprawiającą się sztuczną skórę.
Podczas tych projektów Takeuchi zdał sobie sprawę z konieczności dalszego rozwijania idei robotycznej skóry.
Takeuchi. „Naśladując strukturę ścięgien ludzkiej skóry i wykorzystując specjalnie wykonane z litych materiałów otwory w kształcie litery V, znaleźliśmy sposób na przymocowanie skóry do skomplikowanych struktur. Dzięki naturalnej elastyczności skóry i silnemu systemowi adhezji skóra porusza się wraz z elementami mechanicznymi. Bez rozdzieranie lub łuszczenie się.” powiedział.
Poprzednie metody mocowania sztucznej skóry do stałych powierzchni obejmowały minikotwice lub haczyki, ale ograniczały one rodzaje powierzchni, na których można było używać sztucznej skóry i które mogły zostać uszkodzone podczas ruchu.
Zamiast tego starannie tworzone są maleńkie dziurki, dzięki czemu skóra pasuje do niemal każdej ukształtowanej powierzchni.
Zespół uzyskał adhezję za pomocą specjalnego żelu kolagenowego. Żel ten był trudny do wprowadzenia do małych porów, ponieważ jest naturalnie lepki, ale stosując obróbkę plazmową, powszechną technikę adhezji plastycznej, możliwe było skierowanie kolagenu w mikrostrukturę.
Zaprojektowana tkanka skórna i sposób jej przylegania do złożonej struktury robota zostały zainspirowane więzadłami skóry w tkance ludzkiej.
Dzięki temu mobilność i trwałość robotów znacznie wzrosła.
Odkrycia te mogą zrewolucjonizować eksperymenty w medycynie i kosmetyce oraz rozwój bardziej realistycznych, humanoidalnych robotów.
„Rozrabiaka. Internetowy ćpuna. Telewizyjny znawca. Fanatyk alkoholu. Praktyk piwa. Oddany myśliciel. Rozwiązuje problemy. Pisarz. Znawca kawy”.