Hiszpania, Norwegia i Irlandia ogłosiły wczoraj w swoim oświadczeniu, że 28 maja uznają Palestynę za państwo.
Oświadczenie, przyjęte z zadowoleniem przez przywódców palestyńskich, Organizacja Wyzwolenia Palestyny określiła jako „moment historyczny”.
Kraje, które zdecydowały się uznać Palestynę za państwo, twierdzą, że posunięcie to pomoże w rozmowach pokojowych między Izraelem a Palestyńczykami.
W reakcji na decyzję tych krajów Izrael oświadczył, że może „wezwać ambasadorów trzech krajów i pokazać im wideo z ataków z 7 października”.
Minister spraw zagranicznych Izraela Israel Katz powiedział, że Hiszpania, Norwegia i Irlandia zdecydowały się przyznać złote medale mordercom i gwałcicielom Hamasu.
Izrael stanowczo sprzeciwia się uznaniu Palestyny za państwo, twierdząc, że takie państwo „stanowiłoby zagrożenie dla istnienia Izraela”.
Ci, którzy uznają Palestynę za państwo i ci, którzy tego nie czynią
139 ze 193 państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) uznało Palestynę za państwo.
Należą do nich 22-osobowa Grupa Arabska przy ONZ, licząca 57 państw Organizacja Współpracy Islamskiej i 120-osobowy Ruch Państw Niezaangażowanych.
Dzięki najnowszemu oświadczeniu liczba państw członkowskich ONZ uznających Palestynę wzrośnie do 142.
Ponad 40 krajów, w tym USA, Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Kanada, Australia, Holandia, Włochy, Portugalia, Finlandia, Dania, Szwajcaria, Belgia, Grecja, Japonia, Korea Południowa, Birma, Erytrea, Tajwan, Nowa Zelandia, Panama i Kamerun Nie uznaje Palestyny jako państwa.
Australia ogłosiła w tym miesiącu, że uzna Palestynę za kraj, który „utoruje drogę do rozwiązania dwupaństwowego”.
W marcu przywódcy Hiszpanii, Irlandii, Malty i Słowenii ogłosili, że uznają Palestynę za państwo, „po spełnieniu odpowiednich warunków”.
Przed tym ogłoszeniem tylko dziewięć krajów europejskich uznało Palestynę za państwo. Większość z nich została podjęta w 1988 r., kiedy kraj był częścią Związku Radzieckiego.
Na kilka tygodni przed działaniami Hiszpanii, Norwegii i Irlandii ONZ w sprawie Palestyny Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło projekt ustawy proponujący ponowną ocenę członkostwa i przyznanie Palestynie szerszych uprawnień i przywilejów.
W kwietniu Stany Zjednoczone zablokowały pełne członkostwo Palestyńczyków, głosując w Radzie Bezpieczeństwa nad propozycją uznania państwa palestyńskiego przy ONZ. Jednakże 12 krajów, w tym sojusznicy Ameryki, tacy jak Francja, Japonia i Korea Południowa, wystawiło swoją zieloną flagę tej ustawie.
Jeśli propozycja złożona przez Algierię zostanie zaakceptowana przez Radę Bezpieczeństwa ONZ
ONZ Projekty przedkładane Radzie Bezpieczeństwa są ratyfikowane tylko wtedy, gdy żaden z pięciu stałych członków nie zawetuje ich. Te pięć krajów to USA, Wielka Brytania, Francja, Rosja i Chiny.
Prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmoud Abbas określił weto Stanów Zjednoczonych jako „nieetyczne”, podczas gdy Izrael określił tę ustawę jako „haniebną”.
W oświadczeniu wydanym przez Stany Zjednoczone po głosowaniu: „Stany Zjednoczone będą w dalszym ciągu zdecydowanym zwolennikiem rozwiązania dwupaństwowego. To weto nie oznacza sprzeciwu wobec uznania Palestyny jako państwa, ale raczej akceptację. Może to być wynikiem bezpośrednich negocjacji pomiędzy stronami.”
Jaki jest „powód” nieuznania Palestyny?
Kraje, które nie uznają Palestyny jako państwa, zwykle tłumaczą tę postawę „brakiem wynegocjowanego porozumienia z Izraelem”.
Profesor w London School of Economics (LSE). Fawaz Gerges mówi: „Chociaż Ameryka udaje, że wspiera utworzenie państwa palestyńskiego, nalegając na bezpośrednie negocjacje między Izraelem a Palestyną, w rzeczywistości daje Izraelowi prawo zawetowania autonomii Palestyny”.
Celem rozmów pokojowych rozpoczętych w latach 90. XX wieku było rozwiązanie dwupaństwowe. W związku z tym Izraelczycy i Palestyńczycy mogą nadal istnieć jako dwa państwa.
Jednak rozmowy uległy spowolnieniu w pierwszej dekadzie XXI wieku i zakończyły się w 2014 roku.
Trudne kwestie, takie jak granice, struktura państwa palestyńskiego, status Jerozolimy i los uchodźców palestyńskich po wojnie 1948–1949 pozostały nierozwiązane.
Izrael zdecydowanie sprzeciwia się staraniom Palestyny o członkostwo w ONZ.
Ambasador Izraela przy ONZ Gilad Erdan powiedział, że zatwierdzenie wniosku „nagrodzi terroryzm po ataku Hamasu z 7 października”.
Sojusznicy Izraela wiedzą, że uznanie Palestyny jako państwa zaszkodziłoby ich stosunkom.
Niektóre kraje popierające Izrael twierdzą, że Palestyna nie spełnia kryteriów państwowości określonych w Konwencji z Montevideo z 1933 r.
Jak Palestyńczycy są reprezentowani w ONZ?
W 2011 roku Palestyna złożyła wniosek o pełne członkostwo w ONZ. Wniosek ten nie uzyskał jednak niezbędnego poparcia w Radzie Bezpieczeństwa ONZ i nie został poddany głosowaniu.
W 2012 r. wniosek Autonomii Palestyńskiej o nadanie statusu państwa obserwatora niebędącego członkiem został przyjęty w głosowaniu na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ.
Stanowisko to daje Palestynie prawo do udziału w debatach Zgromadzenia Ogólnego. Jednakże Autonomia Palestyńska nie ma prawa głosu.
Decyzja ta, przyjęta z zadowoleniem zarówno na Zachodnim Brzegu, jak i w Strefie Gazy w 2012 roku, utorowała Palestyńczykom drogę do przyłączenia się do innych organów międzynarodowych. Wśród nich jest Międzynarodowy Trybunał Karny.
Khaled Elkindi z Instytutu Bliskiego Wschodu w Waszyngtonie powiedział: „Pełne członkostwo w ONZ podniosłoby rangę dyplomatyczną Palestyńczyków i utorowałoby drogę takim prawom, jak prawo do przedstawiania projektów ustaw w Zgromadzeniu Ogólnym i prawo do głosowania. Jednakże nie ma. Doprowadzą one do rozwiązania dwupaństwowego. Nastąpi to dopiero po zakończeniu okupacji.
Gilbert Achar, profesor studiów rozwojowych na Uniwersytecie SOAS w Londynie, zauważa, że pełne członkostwo w ONZ byłoby symbolicznym zwycięstwem. Achar argumentuje, że pod „słabą Autonomią Palestyńską” i istnieniem terytoriów okupowanych „niezależne i suwerenne państwo palestyńskie jest jeszcze bardzo odległe”.
„Całkowity specjalista od muzyki. Komunikator. Ewangelista kulinarny. Typowy analityk. Praktyk kawy. Gracz”.