Masowe ataki Izraela na Strefę Gazy trwają od 182 dni. Od 7 października liczba męczenników w Strefie Gazy wzrosła do 33 tys. 91, a liczba rannych do 75 tys. 750. Reakcje na całym świecie na rzeź Izraela nadal nasilają się lawinowo.
W wywiadzie dla radia Sud były minister spraw zagranicznych Francji Jean-Yves Le Drian złożył oświadczenia na temat kwestii palestyńskiej i konfliktu między Izraelem a Hamasem.
Dla przypomnienia, że Hiszpania planuje w przyszłości uznać państwo palestyńskie, byłemu ministrowi spraw zagranicznych zapytano: „Dlaczego Francja nie uznaje państwa palestyńskiego?” zapytano: „Osobiście uważam, że należy to zrobić”. powiedział.
Potępiając przemoc Izraela, Le Drian wezwał do stworzenia warunków sprzyjających zawieszeniu broni w Gazie, uwolnieniu więźniów i dostępowi do pomocy humanitarnej.
W odpowiedzi na pytanie, czy istnieje ryzyko ludobójstwa w Gazie, Le Drian powiedział: „Słowa ludobójstwo należy używać bardzo ostrożnie, dlatego nie użył go w tym kontekście”. Powiedział.
Macron: Dla nas to nie jest pręgowany
Prezydent Francji Emmanuel Macron powiedział, że „nie ma przeszkód”, aby jego kraj uznał państwo palestyńskie w lutym 2024 r.
Powiedział, że jesteśmy gotowi uznać 4 kraje.
Hiszpania, Irlandia, Malta i Słowenia ogłosiły 22 marca, że są gotowe uznać państwo palestyńskie po spełnieniu „odpowiednich warunków”, a następnie premier Hiszpanii Pedro Sánchez ogłosił w swoim oświadczeniu z początku kwietnia, że zostanie utworzone państwo palestyńskie przed latem.
-Philicides Dzień Ziemi
Do 1976 roku wszystkie terytoria palestyńskie znajdowały się pod izraelską okupacją, a ziemia należąca do palestyńskich rolników była często konfiskowana. Po podjęciu w tym samym roku nowej decyzji o konfiskacie Palestyńczycy wypowiadali się przeciwko zwiększonej konfiskacie ziemi na wielu obszarach, od Nakabu na południu po Galileę na północy. Sześciu Palestyńczyków zginęło, a setki zostało rannych, gdy izraelscy żołnierze otworzyli ogień do ludzi podczas demonstracji. Od tego czasu Dzień Ziemi Palestyńskiej obchodzony jest co roku 30 marca jako dzień protestu przeciwko rosnącej okupacji ziemi przez Izrael.
Z drugiej strony to, co wydarzyło się w 1976 r., nie było ani pierwszym, ani ostatnim przykładem izraelskiej okupacji ziem palestyńskich. Tak naprawdę cała historia XX wieku wypełniona jest izraelskimi grabieżami ziemi.
– Droga do okupacji jest stopniowalna
Wbrew powszechnym spekulacjom do końca panowania osmańskiego Żydowski Fundusz Narodowy posiadał niecałe 2 procent ziemi w Palestynie. To nabycie ziemi było możliwe głównie dzięki niepalestyńskim libańskim i syryjskim rodzinom biznesowym, które od połowy XIX wieku kupowały ziemię od państwa po niskich cenach i sprzedawały je po wysokich cenach pierwszym konwojom syjonistycznym. . Palestyńscy wieśniacy, którzy uprawiali tę ziemię, zostali siłą wysiedleni z tych ziem pomimo ich oporu. Mandat brytyjski utworzony w Palestynie po I wojnie światowej przyspieszył i ułatwił transfery ziemi pomimo zwiększonego oporu miejscowej ludności. Jednak od 1947 r. odsetek gruntów będących własnością Żydowskiego Funduszu Narodowego wynosił mniej niż 7 procent całkowitej ziemi w Palestynie.
Z drugiej strony Plan Podziału, przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) 29 listopada 1947 większością głosów 33 do 13, zdecydował o oddaniu 55 procent Palestyny państwu żydowskiemu. Syjoniści pod przywództwem Dawida Ben Guriona, który otwarcie popierał tę decyzję, w rzeczywistości przygotowywali się i planowali od lat do posiadania znacznie większego kawałka ziemi niż ten. W kwietniu 1948 r. organizacje Irgun, Hagana i Lehi rozpoczęły ataki na palestyńskie wioski, zdobywając je i deportując miejscową ludność. Kiedy zakończyła się pierwsza wojna arabsko-izraelska, która „oficjalnie” wybuchła w maju, wszystko oprócz Gazy, Zachodniego Brzegu i Wschodniej Jerozolimy zostało zajęte przez Izrael. Miliony Palestyńczyków zmuszono do przesiedleń.
„Całkowity specjalista od muzyki. Komunikator. Ewangelista kulinarny. Typowy analityk. Praktyk kawy. Gracz”.