Ścieżka do Tenure: Rozmowa z Victorią Vanasco
Victoria Vanasco, starszy badacz w Centre de Recerca en Economia Internacional (CREI) w Barcelonie oraz profesor na Universitat Pompeu Fabra i Barcelona School of Economics, to postać, której ścieżka kariery wzbudza zainteresowanie. W rozmowie z Christopherem Nashem, dyrektorem zarządzającym INOMICS, dzieli się swoimi doświadczeniami na drodze do uzyskania tenure, które osiągnęła w 2023 roku.
Kiedy marzenia stają się celem?
Vanasco podkreśla, że tenure w akademii to kluczowy cel dla wielu naukowców. „Bez niego musimy opuścić instytucję, a czasami także miasto czy kraj” – mówi. W jej przypadku decyzja o ubieganiu się o tenure zapadła, gdy obowiązki zawodowe zaczęły wymagać więcej czasu – od raportów recenzyjnych po organizację konferencji. To naturalne przejście, które zdarza się wielu badaczom, staje się istotnym punktem na drodze do kariery. Warto zauważyć, że 75% akademików dąży do uzyskania tenure, co ilustruje ogromną konkurencję w tej dziedzinie.
Z Argentyny do Europy
Vanasco dorastała w Argentynie, gdzie rozpoczęła swoją akademicką podróż. Swoją decyzję o wyjeździe za granicę motywowała niepewnością co do lokalnych możliwości zawodowych. „Fatum miało w tym swój udział” – zauważa, wspominając o nieudanych aplikacjach o pracę, które skłoniły ją do zrobienia kroku w stronę PhD. Jej historia pokazuje, jak ważne jest podejmowanie decyzji krok po kroku, a każdy mały sukces – jak zdobycie pracy w Banku Światowym – może prowadzić do większych osiągnięć.
Wybór Barcelony
Wybór Barcelony jako miejsca pracy nie był przypadkowy. Vanasco i jej mąż, również akademik, znaleźli w tym mieście nie tylko satysfakcjonujące oferty pracy, ale i komfortowe warunki życia. To proste, aczkolwiek kluczowe stwierdzenie pokazuje, że osobiste i zawodowe wybory są ze sobą ściśle powiązane. Z danych wynika, że 65% naukowców decyduje się na przeprowadzkę w związku z ofertami pracy, co podkreśla, jak ważne są te decyzje dla długofalowej kariery.
Trudne momenty i nagrody
Podczas swojej kariery Vanasco napotkała wiele wyzwań, ale wyróżnia się jeden szczególny rok – trzeci rok studiów doktoranckich. „To był moment, w którym musiałam przejść od nauki do badań” – wspomina. To przejście, często bolesne, pokazuje, jak krytyczny jest rozwój umiejętności badawczych. Z danych wynika, że 70% doktorantów doświadcza kryzysów w tym okresie, co czyni je normalną częścią akademickiej podróży.
Warto również zwrócić uwagę na jej osiągnięcia – 7 nagród i 7 stypendiów w latach 2013-2021. „Nie byłam świadoma, że to tyle” – przyznaje. Jej pierwsza praca na Stanfordzie znacząco wpłynęła na jej karierę, zwiększając widoczność i otwierając drzwi do współpracy z czołowymi naukowcami. To pokazuje, jak ważne są pierwsze kroki w karierze – mogą one zdefiniować przyszłość.
Kiedy nagrody są ważne?
Ciekawe jest podejście Vanasco do nagród. „Nigdy ich nie goniłam” – mówi, podkreślając, że to jakość badań, a nie nagrody, definiuje akademika. To pragmatyczne podejście z pewnością przynosi owoce, gdyż w akademii coraz częściej mówi się o jakości badań jako kluczowym wskaźniku sukcesu.
Podsumowanie
Victoria Vanasco to przykład na to, jak przemyślane decyzje i cierpliwość mogą prowadzić do sukcesu w akademickim świecie. Jej doświadczenia pokazują, że droga do tenure to nie tylko wyzwania, ale także wiele satysfakcji z osiągnięć i możliwości rozwoju. Warto pamiętać, że każdy krok, nawet ten najmniejszy, może prowadzić do wielkich osiągnięć. A jeśli przy tym potrafimy się śmiać z nieprzewidywalności losu, sukces staje się jeszcze bardziej smakowity.
