Profesor historyka nauk islamskich. Dr. Studenci rozmawiają o Fuadzie Cheskinie w 6. rocznicę jego śmierci

prof. Dr. Członek zarządu Fuat Sezgin Islamic Science History Research Foundation (İBTAV), Sümeyye Baybara, powiedziała, że ​​poznała Fuat Sezgin na spotkaniu studentów, gdy była studentką pierwszego roku uniwersytetu, i że uwielbia spotykać się i rozmawiać ze studentami.

Mówiąc, że dzień, w którym po raz pierwszy spotkała Seskina, był dla niej najważniejszy, Papera powiedziała: „Byliśmy bardzo szczęśliwi, że po raz pierwszy spotkaliśmy się z nauczycielem twarzą w twarz. Zadał nam pytania, dlaczego wybraliśmy ten kierunek. Odpowiedzieliśmy Pamiętam, że zadałem mu kilka pytań. powiedział.

Wyjaśniając, że otwarta ścieżka historii nauki Fuata Sezgina dodała im odwagi i determinacji, Babara powiedział: „Obecnie studiuję historię nauki i technologii na Uniwersytecie Technicznym w Stambule. Dziękuję nauczycielowi: „Jeśli takie piękne ścieżki może otworzyć jedna osoba, to jest nasz horyzont, dlaczego ta osoba miałaby się rozwijać w przyszłości?” Czy nie powinienem?” Mam taką wizję. Jestem mu za to bardzo wdzięczny. Po ukończeniu studiów rozpoczęliśmy wolontariat w fundacji i uczestniczyliśmy w pracach fundacji związanych z katalogowaniem książek” – powiedział.

– „Woli słuchać niż mówić”

Babara powiedział, że Fouad Cheskin pomimo wszystkich swoich sukcesów nie stracił skromności.

„Po tym, jak poznałem go osobiście, byłem naprawdę zdumiony, jak osoba odnosząca takie sukcesy może mieć tak pokorną osobowość”. Babara kontynuował swoje słowa w następujący sposób:

„Kiedy byliśmy wolontariuszami w bibliotece, odwiedzał nas. Przechadzał się korytarzami, kiedy pracowaliśmy. Któregoś dnia, idąc korytarzem, zapytał: «Pani Sumei, pracuje pani? Albo bawi się ? Podobał mi się sposób, w jaki się do mnie zwracał. Bardziej lubił słuchać niż mówić. Naprawdę przyciągnął moją uwagę. „Myślę, że to poczucie ciekawości uczyniło go dobrym słuchaczem”.

– „Obiektywizm w jego pracach naprawdę przykuł moją uwagę”

Członek rady nadzorczej İBTAV, Ayşegül Kutluca, również powiedziała, że ​​wahała się przed spotkaniem z Fuatem Sezginem, ponieważ trzymał ją poza jej wzrokiem.

„Dlatego trochę późno spotkałem nauczyciela. Kudluka powiedział:

„Wahałem się, czy nawet zadać mu pytania. To nie jest osoba, do której przywykliśmy. Kiedy go poznałem i przeczytałem, moją uwagę najbardziej przykuł obiektywizm w jego twórczości. Widzę jego perspektywę. Weźmy na przykład życiu codziennym, wydarzeniach politycznych i historii nauki. Był też bardzo delikatnym i życzliwym człowiekiem. Przez 17 godzin na dobę zawsze nosił sukienkę.

– „Próbował wzbudzić w nas zaufanie”

Członek rady nadzorczej İBTAV, Mihriban Ataş, powiedział również, że doświadczył podekscytowania i radości spotkania ze światowej sławy historykiem nauki na pierwszym roku studiów.

Atas powiedział, że Fuat Sezgin miał bardzo pokorną osobowość: „Jednak byliśmy wobec niego nieśmiali i staraliśmy się okazywać szacunek. Nasz nauczyciel zawsze z nami rozmawiał, starając się zbudować w sobie coś w rodzaju pewności siebie. Zawsze dawał sugestie. na przykład nauczyliśmy się języków zachodnich i wschodnich, powinniśmy wiedzieć lepiej”. powiedział.

Wyjaśniając wspomnienie, które zrobiło na nim największe wrażenie, Atas powiedział: „Każdego ranka nasz nauczyciel przychodził do biblioteki w garniturze, aby obejrzeć naszą pracę związaną z indeksowaniem. Kiedy przychodził nasz nauczyciel, byliśmy trochę podekscytowani i zestresowani. Jeden tego dnia stres odbił się na mojej twarzy, a on podszedł do mnie i zapytał: „Nie uśmiechasz się zbyt często, czy jest jakiś problem?”. Powiedziałem: „Nie, proszę pana, jestem bardzo szczęśliwy, że tu jestem. Staram się wykonywać swoją pracę ostrożnie, myślę, że to przez jego zdenerwowanie”. Poradził mi, żebym zawsze się uśmiechał. Oprócz poważnej osobowości kładł także duży nacisk na uśmiech” – powiedział.

prof. Dr. Podkreślając, że Seskin jest bardzo pracowity i skrupulatny, Atas powiedział:

„Pisając artykuł lub książkę, odwiedzał biblioteki w różnych częściach świata i próbował dotrzeć do rękopisów. Dbał o naukę języków i czytanie książek w swoim własnym języku. Dzięki temu możemy zrozumieć, jak to zrobić. Ciężko pracował, co za wielki wysiłek i z poświęceniem stworzył swoje dzieła”.